ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
Με λένε Πασχαλιά
Το μικρό κοριτσάκι κοιτάζει τις πεταλουδίτσες που πετούν γύρω από τον θάμνο με
τα πανέμορφα λουλούδια. Πετούν από λουλούδι σε λουλούδι ρουφώντας το νέκταρ
τους.
Ξεχνιέται ώρες ολόκληρες να τις κοιτάζει να πετούν ανοίγοντας τα πολύχρωμά φτερά
τους. Και τι χρώματα! Κίτρινες, πορτοκαλί, λευκές, γαλάζιες, μεγάλες, μικρές...
Η μέρα είναι ηλιόλουστη και ο ουρανός καταγάλανος χωρίς κανένα συννεφάκι. Η
μικρούλα κάθισε κάτω από το δεντράκι και η μυρωδιά από τα άνθη του την αγκάλιασε.
Ήταν τόσο πανέμορφα όλα. Από τον χορό δεν έλειπαν και οι μελισσούλες που έκαναν
ευχαριστημένες ένα βουητό καθώς βιάζονταν να ρουφήσουν τον χυμό των λουλουδιών
και να τον πάνε στην κυψέλη τους.
Και τα πουλάκια στα κλαδάκια της κάθονταν και τραγουδούσαν γλυκά
ευχαριστώντας τον δημιουργό τους.
Η μικρούλα δεν χόρταινε να βλέπει αυτή την ομορφιά που έμπαινε κατευθείαν μέσα
στην καρδούλα της. Άνοιξε τα χεράκια της και γύρισε γύρω γύρω λες και ήθελε να
αγκαλιάσει όλο τον κόσμο.
-Είσαι το αγαπημένο μου δέντρο! Του είπε και προσπάθησε να φτάσει με το χεράκι
του ένα χαμηλό κλαδάκι.
-Έχεις τόσο όμορφα λουλούδια που μοσχομυρίζουν! Γι’ αυτό μαζεύονται όλες οι
πεταλουδίτσες πάνω σου!
-Και τα χρώματά σου είναι πολύ όμορφα ροζ και μοβ ! είπε και ανασήκωσε λίγο τα
ποδαράκια του για να τα φτάσει. Όμως δεν τα κατάφερε.
-Πώς σε λένε; Ρώτησε χαϊδεύοντας τον λεπτό κορμό του κι έπειτα κάθισε κάτω από
τον μοσκοβολιστό ίσκιο του.
-Με λένε Πασχαλιά, ακούστηκε η γλυκιά φωνή από το δεντράκι. Κι εσύ είσαι το
αγαπημένο μου παιδάκι. Πολλά παιδάκια με βλέπουν αλλά κανένα δεν με έχει προσέξει
όπως εσύ. Μόνο εσύ μ’ έβαλες μέσα στην καρδούλα σου.
Και τότε ένα κλαδάκι έσκυψε και τη χάιδεψε γεμάτο φορτωμένο με ροζ και βιολετιά
άνθη. Η μικρούλα ένιωσε το υπέροχο άρωμα των λουλουδιών του. Και μερικά άνθη
έπεσαν και κι έκαναν ένα στεφανάκι στο κεφαλάκι της.
-Και το όνομά σου είναι πολύ ωραίο!!! Εμένα με λένε Αγγελικούλα.
-Έλα, μικρούλα μου, μάζεψε όσα περισσότερα λουλουδάκια μπορείς, είπε το
δεντράκι κατεβάζοντας κι άλλο τα κλαδάκια του.
-Ανθίζω και βγάζω λουλουδάκια μόνο για λίγο την άνοιξη, τις ημέρες που πλησιάζει
το Πάσχα. Και είναι το μόνο δώρο που μπορώ να κάνω στον δημιουργό μου που μου
έδωσε όλη αυτή την ομορφιά!
Έλα, μικρούλα μου, με τα μικρά χεράκια σου κόψε απαλά τα μυρωδάτα λουλουδάκια
μου για να τα βάλεις μαζί με τη μανούλα σου στον Επιτάφιο του Κυρίου μας. Γιατί μόνο
γι’ αυτόν ανθίζω και υπάρχω. Πενθώ κι εγώ και συμμετέχω στην Ταφή του Κυρίου με το
πένθιμο χρώμα μου αλλά και με το άρωμά μου θυμίζω σε όλους τα μύρα με τα οποία
άλειψαν το Άγιο Σώμα Του.
Η μικρούλα πήρε το πανεράκι που είχε δίπλα της κι άρχισε να κόβει προσεκτικά τα
άνθη και τότε η Πασχαλιά έσκυψε κι άλλο και ο ήλιος άρχισε να παίζει μαζί της και
μπλέχτηκε στα κλαδιά της.
Κι όταν το πήρε ο ύπνος, το δεντράκι άπλωσε τα κλαδιά του και το σκέπασε. Το
νανούρισε γλυκά, του είπε τα πιο όμορφα τραγούδια. Κι αυτό πετούσε στον ουρανό
χαρούμενο μαζί με τις πολύχρωμες πεταλουδίτσες.
Και τα μαγουλάκια του έγιναν κόκκινα και ροδαλά από τον καθαρό αέρα και την
ευχαρίστηση.
-Μαμά, η Αγγελικούλα είναι στον κήπο! Φώναξε ο Αργύρης.
Την πήρε ο ύπνος κάτω από την Πασχαλιά. Κι έχει γεμίσει το πανεράκι με
λουλούδια. Και τα μαλλάκια της έχουν λουλουδάκια!
Η μανούλα βγήκε έξω και είδε την μικρούλα της να κοιμάται γλυκά και να
χαμογελάει.
-Μαμά, πώς έφτασε κι έκοψε τις πασχαλιές; Αναρωτήθηκε ο Αργύρης.
-Ο Κύριος ξέρει, είπε η μανούλα του παίρνοντας προσεκτικά τη μικρή Αγγελικούλα
στην αγκαλιά της. Εκείνη άπλωσε τα χεράκια της και αγκάλιασε τη μανούλα της.
-Αργύρη μου, είπε η μανούλα του όταν έβαλε την Αγγελικούλα στο κρεβατάκι της,
αυτά τα λουλουδάκια θα τα πάμε σήμερα την εκκλησία για να στολίσουμε τον Επιτάφιο
του Κυρίου μας!
Και η Πασχαλιά που τους κοιτούσε από το παράθυρο κούνησε τα κλαδιά της
ευτυχισμένη…
Σταυρούλα Δημητριάδη, δασκάλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου