"... θυμάσαι με ποιους πολεμήσαμε την 25η Μαρτίου;" (Για τους μικρους μας φίλους)

Ο Νικολάκης πέταξε το μπαλάκι όσο πιο μακριά μπορούσε κι ο Μαξ έτρεξε σαν

αστραπή και του το έφερε αμέσως.

Είναι ο καλύτερός του φίλος! Ποτέ δεν κουράζεται ούτε γκρινιάζει! Πάντα τον

περιμένει στην εξώπορτα χαρούμενος να γυρίσει από το σχολείο του. Τότε κι αυτός

πετάει την τσάντα του κάτω και τρέχει να τον αγκαλιάσει.

Θυμάται πριν από δύο χρόνια όταν τον έφερε μικρό κουταβάκι ο παππούς του.

-Να το προσέχετε και να το φροντίζετε! Τους είπε, έχει ανάγκη από μία οικογένεια.

Σε λίγο θα μεγαλώσει και θα είναι ο πιστός σας φύλακας.

-Ναι πατέρα, σ’ ευχαριστούμε, θα τον αγαπάμε, θα του φτιάξουμε ένα σπιτάκι στον

κήπο και θα τον πάμε στον κτηνίατρο για τα εμβόλιά του, είπε ο μπαμπάς του.

Τα φοβισμένα μαύρα ματάκια του, κοιτούσαν πότε τον έναν πότε τον άλλον πήγαν

και στάθηκαν πάνω στον Νικολάκη που περίμενε χαμογελαστός να τον κρατήσει στην

αγκαλιά του.

Το κουταβάκι σταμάτησε να τρέμει κι έκανε ένα δειλό βηματάκι κοντά του. Ο

Νικολάκης άνοιξε τα χεράκια του κι αυτό χώθηκε γρήγορα στην αγκαλιά του. Από τότε

ήταν αχώριστοι.

Ο παππούς φάνηκε από μακριά να διασχίζει την πλακόστρωτη αυλή του κήπου. Ο

Νικολάκης και ο Μαξ σταμάτησαν το παιχνίδι κι έτρεξαν και οι δυο προς το μέρος του να

τον υποδεχτούν. Κρατούσε στο χέρι του ένα μεγάλο κουτί.

-Η γιαγιά σου στέλνει ένα δώρο!

-Τι είναι παππού;

-Είναι μια στολή για να ντυθείς τσολιαδάκι αύριο! Είναι του μπαμπά σου, την είχε η

γιαγιά φυλαγμένη χρόνια τώρα στο μπαούλο.

-Ευχαριστώ παππού! Είπε και πήρε στα χεράκια του το κουτί με τον θησαυρό του.

Πόσες φορές είχε ονειρευτεί αυτή τη στιγμή! Έβλεπε στην παρέλαση τους τσολιάδες και

η καρδούλα του χτυπούσε! Και τώρα ήρθε και η δική του σειρά.

Η μητέρα άκουσε τις φωνές και βγήκε έξω ενώ ο Νικολάκης περνούσε σαν

σίφουνας μέσα στο σπίτι να δοκιμάσει την στολή του.

-Πατέρα κάθισε να σου φτιάξω ένα καφεδάκι του είπε και μπήκε ξανά στην κουζίνα.

Ο παππούς κάθισε κάτω από την μεγάλη λεύκα ευχαριστημένος χαϊδεύοντας τον

Μαξ που του έκανε παρέα.

Ο Νικολάκης ντύθηκε με τη βοήθεια της μανούλας του, πήρε στο χέρι του την

σημαιούλα του και βγήκε με βήμα έξω.

Ο παππούς άρχισε να του δίνει τον ρυθμό της παρέλασης κι αυτός προχωρούσε

καμαρωτός και περήφανος στο μονοπάτι του κήπου.

Στο τέλος κάθισε δίπλα του και ήπιε τον χυμό που του έδωσε η μανούλα του.

-Για πες μου, τον ρώτησε ο παππούς του, θυμάσαι με ποιους πολεμήσαμε την 25 η

Μαρτίου;

-Ναι, παππού! Μας το είπε και η κυρία στην τάξη! Με τους Τούρκους που μας είχαν

σκλαβώσει τετρακόσια ολόκληρα χρόνια.

Οι Έλληνες δεν άντεχαν άλλο τη σκλαβιά και βροντοφώναξαν «Ελευθερία ή

Θάνατος».

-Μπράβο Νικολάκη μου! Μήπως θυμάσαι και κάποιον ήρωα που πολέμησε τότε;

-Ναι! Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Αθανάσιος Διάκος, Νικηταράς, Παπαφλέσσας,

Μιαούλης, Μπότσαρης, αλλά και γυναίκες Μπουμπουλίνα, Μαντώ Μαυρογένους, οι

Σουλιώτισσες ...

-Μπράβο, Νικολάκη μου! Όμως είναι διπλή γιορτή αύριο! Ποιος γιορτάζει;

-Η Παναγία μας παππού! Είναι ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου! Ο Αρχάγγελος

Μιχαήλ της έδωσε το ευχάριστο μήνυμα ότι θα γεννήσει τον Χριστό. Αύριο θα πάμε στην

εκκλησία πρώτα και θα ντυθώ παπαδάκι και μετά θα ντυθώ τσολιαδάκι και θα πάμε

στην παρέλαση!

-Μπράβο, λεβέντη μου! Να είσαι ευλογημένος! Είπε ο παππούς και τον έκλεισε

στην αγκαλιά του.

                                                                                   Σταυρούλα Δημητριάδη, δασκάλα

ΠΗΓΗ της φωτογραφίας:

https://www.newsit.gr/topikes-eidhseis/patra-to-tsoliadaki-poy-trelainei-to-diadiktyo-oi-eikones-poy-kanoyn-thraysi-sta-social-media-pics/1248839/