Ο Νικολάκης κάθεται στο δωμάτιό του και κοιτάζει από το παράθυρο
της σταγόνες της βροχής που κυλούν στο τζάμι του παραθύρου του.
Πλησιάζει το προσωπάκι του και κολλάει τη μυτούλα του πάνω του, τα
τζάμια θολώνουν με την ανασούλα του, και με το δαχτυλάκι του ζωγραφίζει
πάνω τους και κάνει γραμμούλες και αστεράκια…
Κοιτάζει τον αγαπημένο του κήπο, τα λουλουδάκια του και τον όμορφο
βοτανόκηπό του που η σημερινή αυτή δροσιά τον αναζωογόνησε. Όλα είναι
ήσυχα κι έρημα… ακόμα και ο Μαξ είναι μέσα στο σπιτάκι του και δεν
ακούγεται.
Του αρέσουν οι μέρες της βροχής γιατί κάθεται στο χαλάκι μαζί με τη
γιαγιά ή τη μαμά και ξεφυλλίζουν βιβλία και διαβάζουν παραμύθια! Εξάλλου
τις πιο ωραίες ιστορίες αυτές τις ημέρες τις έχει ακούσει! Και σήμερα είναι
μια τέτοια ημέρα! Από ώρα σε ώρα περιμένει την καλή του γιαγιά να έρθει.
Μόλις την είδε να διασχίζει το βρεγμένο πλακόστρωτο του κήπου
σηκώθηκε κι έτρεξε να ανοίξει την πόρτα.
Η γιαγιά μπήκε μέσα με ένα μεγάλο χαμόγελο και τη λαχταριστή
τυρόπιτα ζεστή κι αχνιστή.
-Έλα γιαγιά, να καθίσεις κοντά στο τζάκι! Θα κρυώσεις!
Η μαμά του φάνηκε από την κουζίνα φέρνοντας τα καφεδάκια τους και
τον χυμό για τον Νικολάκη.
Κάθισαν όλοι μαζί κι άκουγαν τη βροχή που έπεφτε πάνω στα κεραμίδια
του σπιτιού τους.
-Ο Νικολάκης αφού έφαγε από τη νόστιμη πιτούλα της γιαγιάς του και
ήπιε τον χυμό του κάθισε κάτω στο χαλάκι και περίμενε.
- Γιαγιά, ποια ιστοριούλα θα μου πεις σήμερα;
Η γιαγιά σταμάτησε λιγάκι την κουβέντα της με την κόρη της και τον
κοίταξε χαμογελώντας .
-Κάθισε αναπαυτικά καλό μου παιδί… γιατί σήμερα θα σου πω μία
ιστορία για να καταλάβεις πόσο πολύ μας αγαπάει ο Κύριος.
-Και μας αγαπάει αληθινά γιαγιά;
-Αν μας αγαπάει …Αν το καταλαβαίναμε όλοι μας πόσο πολύτιμοι
είμαστε γι’ αυτόν, που έδωσε την ζωή του για εμάς, που μας συγχωρεί και
μας περιμένει όλους κοντά του θα είχαμε πάντα χαρά…
-Η αγάπη του Χριστού μας κάνει καλύτερους γιαγιά! Όποιος αγαπάει
τον Χριστό δεν μπορεί να έχει μέσα του κακία ή να λέει ψέματα.
-Ναι γιατί ο Χριστός μας είναι το Φως και η Αλήθεια και η Ζωή κι
όποιος τον ακολουθεί ντύνεται το Φως του Κυρίου!
-Άκουσε λοιπόν … Ο Κύριος δίδασκε στη Συναγωγή και ήταν ημέρα
Σάββατο. Εκεί ήταν και μία γυναίκα που ήταν άρρωστη δεκαοχτώ ολόκληρα
χρόνια και ήταν σκυφτή και δεν μπορούσε να σηκώσει το σώμα της
καθόλου….
Σταυρούλα Δημητριάδη, δασκάλα
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: https://fthiotikos-tymfristos.blogspot.com/2014/02/blog-post_19.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου