-Και πώς μπορούμε να αγαπούμε και να βοηθούμε τους άλλους; (Για τους μικρούς μας φίλους)

-Πάμε μαμά! Η γιαγιά μας περιμένει! Μην ξεχάσεις τα κουλουράκια!

-Εντάξει Νικολάκη! Τα πήρα όλα! Είπε η μανούλα του κλειδώνοντας

την πόρτα.

Ο Νικολάκης κατέβηκε τα τρία σκαλάκια και βρέθηκε στον κήπο.

Χαιρέτησε τα δύο γατάκια που περίμεναν έξω από την πόρτα κι έτρεξαν

κοντά τους.

Η μητέρα του, γέμισε το μπολάκι τους με φαγητό και τους έβαλε και

νεράκι. Τα αγαπά και τα φροντίζει! Κι έχει μάθει κι ο Νικολάκης να το

κάνει!

Ο Μαξ που άκουσε τις κουβέντες τους και τα βήματά τους στο

πλακόστρωτο γάβγισε χαρούμενα.

Ο Νικολάκης έτρεξε κοντά του, κι αυτός κούνησε χαρούμενα την ουρά

του. Τον περίμενε να παίξουν. Κάθε απόγευμα το περνούν τρέχοντας και

παίζοντας με μία μπαλίτσα στον ευωδιαστό κήπο τους.

-Μαξ, θα παίξουμε όταν γυρίσω από τη γιαγιά, είπε ο Νικολάκης και

του χάιδεψε το κεφαλάκι.

Προχώρησαν στο στενό μονοπάτι και σταμάτησαν στο παρτέρι με τις

τριανταφυλλιές.

-Είναι οι αγαπημένες της γιαγιάς! Να κόψουμε λίγα τριαντάφυλλα να της

πάμε!

-Περίμενε, θα κόψω εγώ, για να μην μπουν αγκαθάκια στα χεράκια σου!

-Μαμά, κι εκείνο το ροζ! Και το κόκκινο!

-Τέλεια, Νικολάκη μου! Είπε η μαμά τυλίγοντας το μπουκέτο με το

χαρτί που είχε μαζί της.

-Θα μου δώσεις να τα κρατήσω εγώ, όταν φτάσουμε;

-Βέβαια, παιδί μου! Θα χαρεί πολύ η γιαγιά!

-Την αγαπώ πολύ τη γιαγιά και τον παππού! Περνάω όμορφα μαζί τους

και θέλω να τους δίνω χαρά!

-Είσαι σπουδαίο παιδί! Έτσι θέλει να σκεφτόμαστε και ο Χριστούλης

μας! Θέλει να δίνουμε χαρά στους άλλους και να νοιαζόμαστε γι’ αυτούς.

-Όλους τους ανθρώπους;

-Ναι, καλό μου παιδί, όλους! Συγγενείς, συμμαθητές, φίλους, γνωστούς

κι αγνώστους. Ο πλησίον που θέλει ο Κύριός μας να αγαπούμε είναι ο κάθε

άνθρωπος που είναι δίπλα μας και έχει την ανάγκη μας!

-Και πώς μπορούμε να αγαπούμε και να βοηθούμε τους άλλους;

-Αν αγαπάμε τον Κύριό μας και Θεό μας με όλη μας την καρδιά, με όλη

μας την ψυχή, με όλη μας τη δύναμη και με όλη μας την διάνοια τότε

αγαπούμε και όλον τον κόσμο Νικολάκη!

Αγαπούμε όλους τους ανθρώπους και όλα … τα πάντα γιατί είναι

δημιουργήματα του Θεού και Πατέρα μας!

Καταλαβαίνεις; Είναι η αγάπη που μπαίνει μέσα μας και μας κάνει

εύσπλαχνους και ταπεινούς… Είναι η αγάπη παιδί μου που μας κάνει να

σκύβουμε στον διπλανό μας και να τον ακούμε, να τον βοηθάμε, να τον

στηρίζουμε… Είναι η αγάπη του Χριστού!

                                                                 Σταυρούλα Δημητριάδη, δασκάλα