-Λίγο ψωμάκι παιδάκια μου! (Για τους μικρούς μας φίλους)

-Σε βρήκα! Φώναξε ο Νικολάκης στον ξάδερφό του τον Σωτήρη που ήταν κρυμμένος

πίσω από έναν μεγάλο θάμνο.

Ο Σωτήρης βγήκε γελώντας από την κρυψώνα του.

-Σειρά σου τώρα να κρυφτείς! Τα φυλάω εγώ!

Ο Νικολάκης κοίταξε γύρω γύρω όλες τις κρυψώνες που τις ήξερε πολύ καλά αλλά

έτρεξε να κρυφτεί στην αγαπημένη του. Πίσω από τον βοτανόκηπό τους! Να

μοσχομυρίζουν η ρίγανη, το θυμάρι, το δεντρολίβανο, ο δυόσμος, ο βασιλικός, η μέντα

και το φασκόμηλο. Έκλεισε τα μάτια του και πήρε μια βαθιά αναπνοή!

-Ήξερα ότι θα σε βρω εδώ! Του φώναξε ο ξάδερφός του.

-Είναι η αγαπημένη μου φωλιά!

-Μυρίζουν πολύ ωραία! Τι φυτά είναι;

-Έλα να σου τα δείξω! Είναι βότανα και τα φύτεψα μαζί με τη μαμά!

-Μου αρέσει πολύ ο βοτανόκηπός σας Νικολάκη! Είναι πανέμορφος και κοίτα πόσες

πεταλούδες πετούν και ξεκουράζονται πάνω στα φυτά του!

-Παίζουμε τώρα κυνηγητό;

-Τρέξε πρώτος! Του είπε ο Σωτήρης και τον άφησε να τρέξει αρκετά κι έπειτα άρχισε

να τον κυνηγάει.

Κι αφού έπαιξαν για αρκετή ώρα είδαν τη μαμά να τους πλησιάζει κρατώντας ένα

μεγάλο δίσκο.

-Ελάτε εδώ στο τραπέζι, να ξεκουραστείτε και να φάτε το κολατσιό σας! Σας έβαλα

από δύο φετούλες βούτυρο με μαρμελάδα και έναν χυμό.

Τα παιδιά έτρεξαν και κάθισαν κάτω από τη σκιά του μεγάλου πεύκου που ήταν στην

αυλή. Η όρεξή τους με το παιχνίδι και τον καθαρό αέρα είχε ανοίξει!

-Αυτό το δέντρο είναι πάνω από εκατό ετών!

-Αλήθεια;

-Ναι, υπήρχε πριν χτίσουμε το σπίτι και το κρατήσαμε.

-Πόσα θα έχει δει! Και αν είχε στόμα τι ιστορίες θα μας έλεγε!

Έξω από την αυλή τους ακούστηκαν φωνές ! Κάποιος περαστικός τους φώναζε! Ο

Νικολάκης έτρεξε μαζί με τον ξάδερφό του τον Σωτήρη και είδαν μια γυναίκα που

κρατούσε από το χέρι ένα κοριτσάκι. Και οι δυο φαινόντουσαν ταλαιπωρημένες. Τα

παιδιά κατάλαβαν ότι είχαν μεγάλη ανάγκη…

-Λίγο ψωμάκι παιδάκια μου! Για το παιδάκι μου!

Τα δυο ξαδερφάκια κοιτάχτηκαν και χωρίς να μιλήσουν έτρεξαν στο τραπέζι πήραν

το κολατσιό τους και το έδωσαν στην φτωχή γυναίκα.

-Περίμενε! Είπε ο Σωτήρης έχω και δυο καραμέλες στην τσέπη μου που μου έδωσε

ο παππούς!

Το κοριτσάκι πήρε με λαχτάρα στα χέρια του τις φετούλες κι άρχισε να τρώει. Η

γυναίκα έκανε τον σταυρό της, δόξασε τον Θεό και ευχαρίστησε τα παιδιά.

-Εντάξει παιδιά; Βλέπω το παιχνίδι άνοιξε την όρεξή σας! Είπε η μαμά μαζεύοντας

χαρούμενη τα πιάτα!

-Όλα ήταν πολύ νόστιμα! Είπαν με ένα στόμα τα δυο παιδιά και κοιτάχτηκαν

χαμογελώντας, γιατί ένιωθαν την καρδούλα τους γεμάτη με το δώρο που έκαναν στον

Χριστούλη!