-Και τι καρπούς βγάζει; (Μια διδακτική ιστοριούλα για παιδιά)

Οι σπόροι που βλαστάνουν!!!

Έπιασε με τα μικρά χεράκια το φτυαράκι του κι άρχισε να σκάβει το

αφράτο χώμα του κήπου. Η μανούλα του, τον κοιτούσε χαμογελώντας και

τον καμάρωνε!

-Λίγο ακόμη Νικολάκη μου! Του είπε και τον βοήθησε στην τελευταία

φτυαριά.

Ο Νικολάκης πήρε από το χέρι της ένα σπόρο, τον έβαλε στη μικρή

λακκουβίτσα κι έσπρωξε από πάνω λίγο χώμα για να κλείσει.

-Έτοιμο μανούλα! Κι από εδώ θα φυτρώσουν λουλουδάκια;

-Ναι, παιδί μου. Όμως από εδώ και πέρα εσύ είσαι υπεύθυνος για αυτό

το σποράκι που έβαλες!

-Και τι θα πρέπει να κάνω;

-Να τον προσέχεις, να τον ποτίζεις, να τον νοιάζεσαι και να τον

αγαπάς!

-Θα το κάνω! Είπε γεμάτος ενθουσιασμό.

Δεν θα αφήσω κανέναν να μου τον καταστρέψει, θα τον προσέχω και

θα τον ποτίζω! Και τα όμορφα λουλουδάκια που θα βγουν μανούλα μου, θα

σου τα χαρίσω!

-Μπράβο Νικολάκη μου! Ο σπόρος αυτός που εσύ φυτεύεις με τόση

αγάπη και φροντίδα μοιάζει με τον σπόρο που βάζει ο καλός μας

Χριστούλης στις καρδιές όλων των ανθρώπων!

-Όλων μαμά;

-Ναι όλων, γιατί όλους μας θέλει κοντά Του και μας αγαπά. Μας θέλει

όλους μαζί Του στον Παράδεισο! Όμως εμείς οι άνθρωποι ξεχνιόμαστε

από τις πολλές καθημερινές έγνοιες μας και τον ξεχνάμε.

-Και τι παθαίνει τότε

-Τότε στην καρδούλα μας δεν θα φυτρώσει, ούτε θα ανθίσει ο σπόρος

του Χριστούλη, ο Λόγος του Θεού, παιδί μου.

-Δηλαδή η αγάπη Του μανούλα;

-Ναι, καλό μου παιδί η αγάπη Του και η αλήθεια Του! Αν αυτόν τον

σπόρο δεν τον αγαπήσεις με όλη σου την ψυχή και την καρδιά, με όλη σου

τη δύναμη δεν θα γευτείς τους καρπούς του!

-Και τι καρπούς βγάζει;

-Τους πιο νόστιμους! Χαρά, αγάπη, ειρήνη, καλοσύνη!

-Μαμά, εγώ αυτό το σποράκι που φύτεψα θα το φροντίζω όμως θέλω

και τον σπόρο του Χριστούλη να φροντίζω…

-Τότε, έλα να σου πω μια ιστορία που έλεγε ο Χριστός στους

ανθρώπους για έναν καλό Σπορέα…

                                                                 Της Σταυρούλας Δημητριάδη, δασκάλας