-Και ποιοι ήταν αυτοί οι άνθρωποι, παππού; (Κυριακή των Μυροφόρων)

ΟΙ ΜΥΡΟΦΟΡΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ.

-Χριστός Ανέστη! Λέει ο παππούς και το πρόσωπό του λάμπει γεμάτο χαρά.

-Αληθώς Ανέστη! Του λέει ο μικρός του εγγονός και τον αγκαλιάζει.

-Το ξέρεις ότι αύριο, Κυριακή των Μυροφόρων, η εκκλησία μας τιμάει τη μνήμη των ανθρώπων που ήταν μάρτυρες της Ταφής και της Ανάστασης του Κυρίου μας;

-Και ποιοι ήταν αυτοί οι άνθρωποι, παππού;

-Μάρτυρες της Ταφής ήταν δύο μαθητές του! Ο πρώτος ήταν ο Ιωσήφ από την Αριμαθαία, ένας άνθρωπος με μεγάλο αξίωμα που τον εκτιμούσαν όλοι. Αυτός είχε το θάρρος και την τόλμη να ζητήσει από τον ίδιο τον Πιλάτο το σώμα του Κυρίου για να το ενταφιάσει.

-Δεν φοβήθηκε κανέναν! Αγαπούσε πολύ τον Κύριο!

-Σωστά, παιδί μου, ακολούθησε τον δρόμο της καρδιάς του χωρίς φόβο γιατί ένιωθε μεγάλη αγάπη και ευσέβεια! Τίποτε δεν τον σταματούσε γιατί ήθελε να κάνει το χρέος του απέναντι στον αγαπημένο του Διδάσκαλο!

-Ο δεύτερος μαθητής του Κυρίου παππού, ποιος ήταν;

-Ο δεύτερος ήταν ο Νικόδημος, ένας νυκτερινός μαθητής του, που μαζί με τον Ιωσήφ πήραν αλόη και σμύρνα άλειψαν βιαστικά το Σώμα του Κυρίου, το τύλιξαν σε λευκή σινδόνα και το ενταφίασαν, για να μην τους φτάσει το βράδυ του Σαββάτου.

-Παππού πες μου και για τις μυροφόρες, ποιες ήταν;

-Ήταν κι αυτές μαθήτριες του Κυρίου! Πιστές και αφοσιωμένες! Τον ακολουθούσαν όπως και οι Απόστολοι, σε όλες τις περιοδείες του μαζί με την μητέρα του, την Παναγία μας, και τον διακονούσαν με τα υπάρχοντά τους. Ήταν οι πρώτες μάρτυρες της Αναστάσεως του Κυρίου μας!

Την Κυριακή πολύ πρωί, πριν καν ξημερώσει, πήραν πολύτιμα μύρα και θρηνολογώντας πήγαν ν’ αλείψουν το Σώμα του Κυρίου. Ο τάφος ήταν άδειος και άγγελος Κυρίου τις πληροφόρησε για το θαυμαστό γεγονός της Ανάστασης και ζήτησε να μεταφέρουν το χαρμόσυνο μήνυμα στους Αποστόλους. Έγιναν ευαγγελίστριες της Αναστάσεως του Κυρίου μας!

--Τον αγαπούσαν πολύ παππού! Είχαν μεγάλη τόλμη και δεν φοβήθηκαν! Έμειναν κοντά του από την αρχή μέχρι τη Σταύρωση ενώ οι μαθητές του είχαν κρυφτεί από τον φόβο των Ιουδαίων!

-Σωστά παιδί μου! Η αγάπη τις έκανε να ξεπεράσουν όλα τα εμπόδια! Τον κόσμο, την φρουρά, την μεγάλη πέτρα που σφράγιζε τον τάφο.

Μακάρι κι εμείς να έχουμε το θάρρος και την τόλμη να ομολογούμε πάντα την πίστη μας!

-Να νιώθουμε μέσα μας το φως και τη χαρά της Ανάστασης παππού!

-Και να δοξάζουμε το όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού τώρα και πάντα και εις τους αιώνες των αιώνων! Είπε η γιαγιά που τους άκουγε τόση ώρα κάνοντας τον σταυρό της.

Σταυρούλας Δημητριάδη, δασκάλας