-Πες μου παππού ποιος είναι ο μεγαλύτερος κοντά στον Θεό; (Για τους μικρούς μας φίλους)

-Πες μου παππού ποιος είναι ο μεγαλύτερος κοντά στον Θεό; Ποιος είναι πιο κοντά Του, στη δόξα Του;

-Στον κόσμο, καλό μου παιδί, μεγαλύτερος είναι αυτός που έχει χρήματα, τίτλους, δόξα ενώ στην Ουράνια Βασιλεία μεγαλύτερος είναι αυτός που είναι διάκονος όλων των συνανθρώπων του.

-Δηλαδή, να μην είσαι πρώτος αλλά τελευταίος; Να γίνεις δούλος και υπηρέτης;

-Σωστά! Και να προσφέρεις τον εαυτό σου όπως έκανε ο Κύριός μας, για να υπηρετήσεις τον συνάνθρωπό σου! Να προσπεράσεις τον εαυτό σου και η αγάπη σου να γίνει πράξη στον πόνο του αδελφού σου!

-Να αγαπήσουμε τον διπλανό μας περισσότερο από τον εαυτό μας, παππού! Να μοιάσουμε στον Χριστό μας, που έδωσε τη ζωή Του για να μας σώσει! Θυσιάστηκε για μας!

-Ναι, παιδί μου, αυτό μας δίδαξε ο καλός μας Κύριος, με τη ζωή Του και με τη διδασκαλία του! Ταπεινά και απλά να βοηθούμε τους ανήμπορους και τους πάσχοντες! Τις χήρες και τα ορφανά! Τους φυλακισμένους! Όλοι οι άνθρωποι είναι πλάσματα του Θεού αγαπημένα!

-Εμένα παππού, η καρδούλα μου χαίρεται πολύ όταν βοηθώ τους συμμαθητές μου στο σχολείο!

-Και με ποιο τρόπο τους βοηθάς παιδί μου;

- Μπορεί με ένα λόγο καλό όταν είναι στενοχωρημένοι, βοηθώντας τους στα μαθήματα, να τους συμφιλιώνω όταν μαλώνουν, πολλές φορές μοιράζομαι και το κολατσιό μου! Παππούλη μου, περισσότερη χαρά νιώθω όταν δίνω παρά όταν παίρνω!

-Μπράβο καλό μου παιδί! Αυτό θέλει κι ο Χριστός από εμάς! Όχι να κοιτάξουμε πώς να ευχαριστήσουμε τον εαυτό μας αλλά τον συνάνθρωπό μας! Να βάλουμε τον εαυτό μας στο τέλος όλων!

- Όποιος αγαπάει τον Χριστό παππού, αγαπάει και τον συνάνθρωπό του! Θυσιάζει τον εγωισμό και την περηφάνια του και γίνεται όλος αγάπη!

-Η προσφορά παιδί μου, το να βάζεις με τη θέλησή σου τον εαυτό σου τελευταίο και κάτω από όλους με χαρά είναι το μεγαλύτερο δώρο που μπορούμε να κάνουμε στον Θεό!

-Κι αυτός μας το ανταποδίδει παππού, βάζοντάς μας στην πρώτη θέση ξανά! Μας παίρνει από το τέλος και με δόξα και τιμές μας βάζει πρώτους! Κερδίζουμε το στεφάνι της διακονίας, της προσφοράς και της αγάπης!

-Προσφέρεις την βοήθειά σου χωρίς να σκέφτεσαι ποιον βοηθάς, τι θα κερδίσεις, πόσο θα κουραστείς!

-Η γιαγιά λέει παππού, όταν βοηθάμε να μην το λέμε, να μην ξέρει το αριστερό χέρι τι κάνει το δεξί για να μην περηφανευόμαστε!

-Έτσι είναι, παιδί μου! Ο Κύριος τα βλέπει όλα, είναι Πανταχού Παρών! Κι όλα να τα κάνουμε απλά και ταπεινά μόνο για την αγάπη Του!!!

Δημητριάδη Σταυρούλα, δασκάλα