-Κι ο Χριστούλης μας περιμένει... (Για τους μικρούς μας φίλους)

-Παππού μέχρι πού φτάνει η αγάπη του Θεού; Μέχρι τον ουρανό;

-Η αγάπη του Θεού για κάθε άνθρωπο, καλό μου παιδί, είναι άπειρη! Ατελείωτη!

-Δηλαδή δεν σταματάει ποτέ; Για πάντα; Σε όλους τους αιώνες;

-Ναι και περισσότερο για αυτούς που φεύγουν μακριά του και λείπουν χρόνια από την αγάπη

του...

Γι’ αυτούς που δεν τον θέλουν πια στη ζωή τους και δεν θέλουν να λέγονται παιδιά του...

Γι’ αυτούς που δεν τον καλούν στην προσευχή τους, που νιώθουν ότι είναι δυνατοί κι ευτυχισμένοι χωρίς να λένε το όνομά του...

Γι’ αυτούς που προτίμησαν να σκορπίζουν τη ζωή τους σε χαρές και διασκεδάσεις και αμαρτίες...

-Και απομακρύνονται για πάντα; Πόσο θα λυπάται ο Χριστούλης μας παππού όταν τον εγκαταλείπει κάποιος!

- Γι’ αυτούς πονάει, βλέπει την κακή πορεία της ζωής τους αλλά δεν μπορεί να τους βοηθήσει γιατί δεν τον αναζητούν.

-Κι ο Χριστούλης μας περιμένει... περιμένει μέχρι να μετανοήσουν παππού;

-Αλήθεια είναι παιδί μου, ο καλός μας, στοργικός πατέρας πάντα μας περιμένει όλους μας με ανοιχτή την αγκαλιά.

Έτσι με άπειρη αγάπη περιμένει την στιγμή που θα μετανοήσουν και θα Τον ζητήσουν. Θα θελήσουν να γυρίσουν στην πατρική αγκαλιά και να αλλάξουν ζωή.

-Και τι ήταν αυτό που τους έκανε παππού να αλλάξουν γνώμη και να επιστρέψουν στην αγκαλιά του;

-Κατάλαβαν ότι μόνο κοντά Του υπάρχει η αληθινή ζωή και η αληθινή αγάπη. Ήταν στο σκοτάδι και γύρισαν στο φως. Ζούσαν στην αμαρτία! Μετάνιωσαν και ζήτησαν συγχώρεση!

-Δεν απελπίστηκαν! Πήραν τον δρόμο της επιστροφής και της σωτηρίας! Τον δρόμο της ψυχής τους! Της χαράς και της γιορτής! Αυτόν που οδηγεί κατευθείαν στον Παράδεισο!

-Σωστά, γιατί γνώριζαν πόσο καλός, εύσπλαχνος και φιλάνθρωπος είναι ο πατέρας τους!

-Κι ο Χριστός τους συγχώρεσε παππού;

-Μα πάντα περιμένει τον καθένα μας που θα απομακρυνθεί να ξαναγυρίσει! Και η αγκαλιά του είναι η πιο γλυκιά αγκαλιά του κόσμου . Μια αγκαλιά χωρίς “γιατί” μια αγκαλιά χαράς και πατρικής αγάπης.

Της Σταυρούλας Δημητριάδη, δασκάλας