- Μαμά, αυτός είναι ο Θεούλης; (Για τους γονείς)

Ένας ιερέας βάδιζε σε κάποιον παράμερο δρόμο της πόλης μας. Στην αυλή ενός κοντινού σπιτιού, του μοναχικού αυτού δρόμου, έπαιζε μια ομάδα μικρών παιδιών. Τέσσερα μικρά βλαστάρια έπαιζαν, γελούσαν δυνατά και "αναστάτωναν" με τις φωνούλες τους εκείνη την περιοχή. 

- "Γειά σας παιδάκια", λέει ο κληρικός. Οι μικροί φίλοι σταμάτησαν το παιχνίδι για να δούνε ποιος τους χαιρέτησε.

- "Την ευχή σας, πάτερ," είπε η νεαρά μητέρα που επέβλεπε με πολύ προσοχή.

- "Όχι, δεν είναι ο Θεούλης, αλλά ένας παπάς....". Ασφαλώς, ο μικρός δεν κατάλαβε τι είπε η μητέρα του και συνέχισε το παιχνίδι. 

Αχ, καλή μου κυρία, που αξιώθηκες να γίνεις μητέρα. Σου δόθηκε μια ευκαιρία να διδάξεις το παιδάκι του, αλλά ίσως δυσκολεύτηκες να βρεις την κατάλληλη απάντηση.  

-Ίσως μου πεις: "Και τι να έλεγε αυτή η μάνα, για να περιγράψει το τι ήταν ο μαυροντυμένος άνθρωπος που τους χαιρέτησε;" Να σου πω, φίλε μου, τι θα μπορούσε πει στο παιδάκι της η νεαρή μητέρα:

-Παιδάκι μου, αυτός είναι ο παππούλης που μιλάει με το Θεό και αγαπάει όλα τα παιδάκια, αλλά και όλο τον κόσμο.

-Είναι αυτός που βλέπουμε στην Εκκλησία με τα χρυσά του άμφια και μας μεταδίδει το Χριστούλη.

-Είναι αυτός που μας  βάπτισε και μας  έκανε χριστιανούς.

-Είναι αυτός που φροντίζει για τους φτωχούς, τους αρρώστους, εκείνους που δεν έχουν που να μείνουν και πολλούς άλλους.

-Είναι εκείνος που μας διδάσκει ν' αγαπούμε το Θεό και τους ανθρώπους.

-Είναι και αυτός ένας άνθρωπος με οικογένεια και παιδιά, αλλά θυσιάζεται για όλους.

-Αυτός προσεύχεται και ζητά από τον Θεό να μας έχει υγιείς και φωτισμένους.

-Αυτός δίνει παρηγοριά τους ανθρώπους, όταν έχουν να αντιμετωπίσουν. μεγάλα προβλήματα  

-Αυτόν τον άνθρωπο τον αποκαλούμε ΠΑΤΕΡΑ όλοι οι χριστιανοί, τον σεβόμαστε και του φιλάμε το χέρι, για να μας δώσει την ευχή και την ευλογία του, και τόσα άλλα.

Όντως, αυτές οι ευκαιρίες πρέπει να αξιοποιούνται από τους γονείς, για να διδάσκουν στην πράξη τα μικρά και μεγάλα παιδάκια τους. Είναι σπουδαίο, φίλοι μου, να γνωρίζουμε πως αυτά που θα λέμε στους μικρούς βλαστούς της οικογένειας "θα πιάσουν τόπο", αρκεί να τα κάνουμε πράξη κι εμείς, οι μεγαλύτεροι. Αν μείνουμε μόνο στα λόγια θα πρέπει γνωρίζουμε πως κάποτε θα ξεχαστούν. Αν όμως τα παιδιά δούνε το γονιό να τα κάνει πράξη, τότε αυτό το βίωμα και αυτή η εμπειρία θα γίνει μια ανεξίτηλη και  "πύρινη" σφραγίδα στην ψυχή τους. Όταν φιλάμε το χέρι του ιερέα, ασπαζόμαστε ολόκληρη την αλυσίδα των οσίων και αγίων ιερέων και ιεραρχών, από τους Αποστόλους μέχρι σήμερα.

Ας είμαστε, λοιπόν, προσεκτικοί όταν μεγαλώνουμε παιδιά.