- Γιατί παππούλη.... (Για τους μικρούς μας φίλους)

-Γιατί παππούλη φεύγουμε από την εκκλησία πάντα χαρούμενοι; ρώτησε το μικρό αγοράκι σταματώντας το παιχνίδι που έπαιζε και κοιτάζοντας τον με τα μεγάλα καστανά ματάκια του.

-Γιατί εκεί συναντάμε τον Χριστό! Μας περιμένει σε κάθε Θεία Λειτουργία!

-Όλους, παππού;

-Όλους, καλό μου παιδί! Έχει ανοικτή την αγκαλιά του για όλα τα παιδιά του!

-Παππού, ο Χριστούλης δεν αγαπάει κανέναν περισσότερο;

-Ναι, αγαπάει κάποιους πιο πολύ! Αυτούς που τον έχουν πάντα πρώτο στη ζωή τους! Που ζητούν τη δικαιοσύνη Του και κάνουν το θέλημά Του!

-Και ποιο λάθος κάνουν παππού, όσοι δεν κερδίζουν την αγάπη του;

-Οι καθημερινές έγνοιες και οι φροντίδες, γεμίζουν τη σκέψη μας και έτσι απομακρυνόμαστε από τον Κύριο. Αλλά πολλές φορές νομίζουμε ότι είμαστε πολύ σπουδαίοι, κι ανώτεροι από τους άλλους, ότι δεν έχουμε κάνει κανένα κακό και νιώθουμε περηφάνεια!

-Και είναι κακό να νιώθουμε περηφάνεια παππού;

-Αν είναι λέει!!! Ο Κύριος αποστρέφει το πρόσωπό του από κάθε περήφανη ψυχή! Ο περήφανος δεν θα βρει τον δρόμο για την Ουράνια Βασιλεία που του δείχνει ο Κύριος! Από εγωισμό θα θέλει να ακολουθήσει τον δικό του που θα τον βγάλει μακριά Του.

-Δηλαδή παππού να μην παινεύουμε τον εαυτό μας, ούτε να τον θεωρούμε ανώτερο από τους άλλους! Να είμαστε απλοί και ταπεινοί!

-Σωστά!!! Ας αφήνουμε τον Κύριο να δει την αξία μας! Κι εμείς ας κοιτάξουμε βαθιά μέσα μας τον εαυτό μας! Να βρούμε την αλήθεια μας και να διορθώσουμε τα λάθη μας!

-Και μπορούμε παππού να διορθώσουμε όλα τα λάθη;

-Αν μπορούμε λέει; Όλα! Κάθε λεπτό είναι λεπτό συγχώρησης και κάθε στιγμή είναι στιγμή μετανοίας!

- Πόσο τυχεροί είμαστε παππού! Να μπορούμε να καταλαβαίνουμε τα λάθη μας, να ζητούμε συγγνώμη και να ξεκινούμε πάλι από την αρχή!

-Ας είναι ευλογημένο παιδί μου, το όνομα του Κυρίου μας!!! Είπε ο παππούς και χάιδεψε το κεφαλάκι του εγγονού του.

 Της Σταυρούλας Δημητριάδη, δασκάλας