"Στη διπλανή σπηλιά ... " (Παραμύθι)

Το χιόνι που έπεφτε πυκνό αγκάλιασε πρώτα τους λόφους, τους χάιδεψε με το

λευκό γάντι του, κατέβηκε λίγο πιο κάτω και συνέχισε να σκορπίζει τις νιφάδες του

καλύπτοντας τις στέγες των σπιτιών.

Οι άνθρωποι τυλίχτηκαν στα ζεστά τους ρούχα και η λευκή παγωνιά άπλωσε τα

δίχτυα της σ’ όλη την πλάση.

Η καλή μανούλα ξύπνησε το μικρό της αρνάκι πριν ακόμη ξημερώσει. Αυτό

ανοιγόκλεισε τα ματάκια του και παραπονέθηκε βελάζοντας. Είναι πολύ πρωί

ακόμη...νύχτα...

Ήταν ξύπνια όταν είδε τους αγγέλους να γεμίζουν τον ξάστερο ουρανό και να

ψάλλουν χαρούμενα “Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις

ευδοκία”. Νύχτα μεγάλη θαυμαστή γιορτάζουν όλα πάνω στη γη!

Και οι βοσκοί που ξαγρυπνούν, φυλάνε το κοπάδι τους μέσα στη νυχτιά και

ζεσταίνουν τα παγωμένα χέρια τους πάνω στη φωτιά. Ακούν αγγελικές φωνές και

ψαλμωδίες.

Πρώτοι μαθαίνουν σήμερα πως ο Χριστός γεννήθηκε στη φτωχική τη φάτνη, απλά

και ταπεινά γεννήθηκε του Θεού ο Υιός. Οι άγγελοι τους δείχνουν τον δρόμο και

τρέχουν με χαρά να Τον προσκυνήσουν.

Αυτόν που περίμεναν πάντα να έρθει και να φέρει στη γη την αγάπη και την

ειρήνη.

-Από σήμερα ο Θεός θα είναι για πάντα μαζί μας! Φωνάζει η καρδιά τους...

-Σήκω , καλό μου … Στη διπλανή σπηλιά η καλή μας Παναγιά έφερε στον κόσμο

τον Θείο βρέφος. Το κρύο είναι τσουχτερό δεν έχουν ζέστη ούτε φωτιά. Σήκω να το

ζεστάνουμε με τα ζεστά τα χνώτα μας.

Το αρνάκι σηκώθηκε αμέσως από το αχυρένιο στρώμα του. Το κεφαλάκι του

πάγωσε και το τρίχωμά του σκεπάστηκε από κατάλευκες νιφάδες.

-Λίγο πιο κάτω είναι … κοίτα στον ουρανό πάνω από τη σπηλιά οι άγγελοι

φτερουγίζουν, ψάλλουν και δοξολογούν!

-Μανούλα ο ουρανός πόσα αστέρια έχει! Μα ένα είναι το πιο λαμπρό αυτό που

στέκεται πάνω εκείνη τη σπηλιά!

Κι όταν το Θείο Βρέφος αντίκρυσαν, στα γόνατα κάθισαν και το κεφάλι έσκυψαν

για να το προσκυνήσουν. Δίπλα στα άλλα ζώα στάθηκαν και με τα χνώτα τους το

ζέσταιναν... μες στα λευκά τα σπάργανα τυλιγμένο. Το Άλφα και το Ωμέγα της ζωής!

Η Παναγιά μας δίπλα του με πόση αγάπη το χάιδευε και το κουνούσε.

Κι άκουσαν κι άλλα πιο πολλά... Πώς σήμερα γεννήθηκε ένας μεγάλος βασιλιάς

που περιμέναν όλοι... Χαρά σε όλη τη γη που θα βαδίσει πάνω της ο Ήλιος και το

Φως!

Άκουσαν πως σήμερα ο Θεός έγινε άνθρωπος!

Κι όλο το βράδυ λεπτό δεν φύγανε από το πλάι Του. Εκεί κοντά ακούραστα να τον

ζεσταίνουν. Αυτόν που θα ζέσταινε σε λίγο καιρό τις καρδιές όλων των ανθρώπων.

Τα μάτια τους είδαν θαυμαστά πράγματα. Τα αυτιά τους άκουσαν αγγελικούς

ύμνους! Η καρδιά τους χτύπησε για το Θείο Βρέφος που γεννήθηκε σ’ αυτή την

ταπεινή φάτνη και που θα γινόταν όλου του κόσμου βασιλιάς.

Κι όταν ο ύπνος ήρθε και το αγκάλιασε είδε το Θείο Βρέφος να απλώνει το χεράκι

του, να το χαϊδεύει και να του λέει:

“Να είσαι ευλογημένο! Για να δείξω την αγάπη μου όταν θα μεγαλώσω θα σε

βάζω στις ιστορίες που θα λέω στους ανθρώπους για να μάθουν πόσο μεγάλο είναι

το έλεος του Θεού και η αγάπη Του!

Εγώ θα είμαι πάντα κοντά σου και θα σε προστατεύω...

Κι όταν χαθείς εγώ θα τρέξω να σε βρω... και θα σε κρατήσω με αγάπη πάνω

στους ώμους μου... και πάντα θα σε ψάχνω και θα σ’ αναζητώ γιατί από σήμερα θα

είμαι οδηγός σου.

Ποτέ μη φοβηθείς θα είμαι στο πλευρό σου...

-Κι εγώ όταν θα ακούω τη φωνή Σου θα τρέχω κοντά Σου γιατί μαζί σου

λαχταρώ από σήμερα να περπατώ! Του απάντησε απαλά..

Τα όμορφα και γλυκά λόγια του Θείου Βρέφους γέμισαν την καρδούλα του που

άνοιξε διάπλατα για να χωρέσει μέσα ο Ποιητής των όλων...

Της δασκάλας, Σταυρούλας Δημητριάδη