Βρέθηκα σ' ένα ορεινό χωριό της Δυτικής Μακεδονίας, το Παλαιόκαστρο.
Πρόκειται για ένα χωριό με 100 περίπου μόνιμους κατοίκους.
Οι περισσότεροι είναι ηλικιωμένοι άνθρωποι, άνδρες και γυναίκες. Βεβαίως, υπάρχουν και κάποιοι νέοι οικογενειάρχες που ασχολούνται με τη γεωργία και την κτηνοτροφία.
Στην μικρή πλακόστρωτη πλατεία του χωριού υπάρχει ένα μικρό καφενεδάκι, το οποίο κάνει και χρέη μπακάλικου και υποτυπώδους, καφενείου και εστιατορίου, για να εξυπηρετεί τις ανάγκες των χωρικών και των ολίγων επισκεπτών του.
Το καλοκαίρι γεμίζουν τα σοκάκια του από νέους και μικρά παιδάκια. Τότε αλλάζει όλη την όψη του μικρού χωριού με την έντονη κινητικότητά τους και τις φωνές τους.
Οι εργαζόμενοι γονείς τους τα... εγκαταλείπουν στα σίγουρα χέρια των γονιών ή των πεθερικών τους, για να παίξουν με τους συνομηλίκους τους και να αναπνεύσουν καθαρό αέρα, μακριά από τα καυσαέρια της πόλης.
Τον Αύγουστο δε γεμίζει το χωριό από συγχωριανούς που επέστρεφαν στις εστίες τους, για να ξεκουραστούν, να καθαρίσουν τους αγρούς και τους κήπους τους, να συντηρήσουν τα ερημωμένα από το χειμώνα σπίτια τους, να συναντηθούν με τους δικούς τους ανθρώπους και να συμμετάσχουν στα πανηγύρια του τόπου που γεννήθηκαν.
Τουρίστες δεν έχει αυτό το χωριό, διότι βρίσκεται ψηλά στο βουνό (910 μ. από τη θάλασσα) και δεν διαθέτει όλα εκείνα που αναζητούν οι σύγχρονοι Έλληνες και ξένοι, όπως καφετέριες, πολυτελή εστιατόρια, νυκτερινή ζωή κ.α.
Αυτός ο τόπος είναι διπλά ευλογημένος από το Θεό, διότι στο κέντρο του βρίσκεται ένας υπέροχος Ναός, κτισμένος το 1824 οι παππούδες και οι γιαγιάδες των σημερινών του κατοίκων.
Έχει ως Προστάτη του τον Τίμιο Πρόδρομο και Βαπτιστή του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, στο όνομα του οποίου είναι αφιερωμένος ο κεντρικός Ναός.
Ολόκληρο το εσωτερικό της εκκλησίας είναι αγιογραφημένο με υπέροχες τοιχογραφίες, αλλά ο χρόνος, δυστυχώς, άφησε τα ίχνη του και η φθορά έχει κάνει τη... δουλειά της.
Αυτή η εκκλησία, όπως και αρκετές άλλες, που είναι διάσπαρτες στην περιοχή, ευρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση, διότι οι ευσεβείς χριστιανοί, υπό την καθοδήγηση των ιερέων που διακόνησαν ή και διακονούν ακόμη, συνεχώς την φροντίζουν καλύτερα και από το σπίτι τους.
Στην δυτική πλευρά του Ναού υψώνεται ένα πέτρινο και καλαίσθητο καμπαναριό, το οποίο φιλοξενεί τέσσερις μελωδικές καμπάνες.
Ο Ναός είναι μεν κλειστός, για λόγους ασφαλείας, αλλά ο νάρθηκας είναι όλη τη μέρα ανοικτός για να ανάβουν οι χριστιανοί το κεράκι τους και να προσεύχονται μπροστά στην εικόνα της Παναγίας και του Τιμίου Προδρόμου.
Συγκινείται βαθιά ο κάθε επισκέπτης παρατηρώντας τις δεκάδες των πιστών να προσέρχονται καθημερινά ν' ανάψουν το κεράκι τους.
Στη νότια πλευρά του Ναού υπάρχει ένας υπέροχος και περιποιημένος περίβολος μ' έναν υψηλό πλατάνι, όπου φιλοξενούνται εκατοντάδες μελωδικά πουλάκια που σκορπίζουν γλυκές μελωδίες και ευφραίνουν τους εισερχόμενους πιστούς σ' αυτόν τον ευλογημένο χώρο.
Οι κάτοικοι είναι ευγενείς, φιλόξενοι και καταδεκτικοί, καλωσορίζουν τους λιγοστούς επισκέπτες και είναι πρόθυμοι να τους ενημερώσουν για την ιστορία και τη ζωή στο χωριό.
Ο καλλικέλαδος εφημέριός τους, ο π. Βασίλειος, στέκεται ως άγρυπνος φρουρός για να περιφρουρήσει την ποίμνη του για εξυπηρετήσει τον κάθε καλοπροαίρετο πιστό.
Νοιώσαμε μεγάλη συγκίνηση για την ανιδιοτελή φιλοξενία και την αγάπη κάποιων ανθρώπων που μας εμπιστεύτηκαν και μας προσέφεραν τις κατάλληλες ευκαιρίες για να ξεκουραστούμε σωματικά, ψυχικά και πνευματικά.
Ο Θεός να τους σκεπάζει με τη χάρη Του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου