-Μ' αρέσει πολύ το σταράκι γιαγιά! (Για τους μικρούς μας φίλους)

ΤΟ ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟ

- Μ' αρέσει πολύ το σταράκι γιαγιά!

-Γιαγιά, εγώ θα στολίσω το σταράκι με τα αμύγδαλα! Είπε η Δροσούλα καθώς έκανε

έναν μεγάλο σταυρό με αμύγδαλα, στο δίσκο με το σιτάρι.

-Κι εγώ θα βάλω τα κουφέτα! Είπε ο Ραφαήλ που περίμενε πώς και πώς τη σειρά

του για να το στολίσει.

-Έτοιμο! Μπράβο! Αύριο πρωί πρωί θα το πάμε στην εκκλησία! Είπε η γιαγιά καθώς

το σκέπαζε προσεκτικά.

-Μ΄ αρέσει πολύ το σταράκι γιαγιά! Όμως γιατί το κάνουμε;

- Ραφαήλ, το Ψυχοσάββατο πριν τις Απόκριες, θυμόμαστε όλες τις ψυχούλες που

δεν είναι πια κοντά μας. Μπορεί να έχουν φύγει από τη ζωή, γονείς, παππούδες,

συγγενείς, φίλοι όμως μένουν για πάντα ζωντανοί στην καρδιά μας, γιατί τους

αγαπάμε. Προσευχόμαστε και παρακαλούμε τον Θεό γι’ αυτούς.

-Και το νιώθουν γιαγιά, ότι τους αγαπάμε και τους μνημονεύουμε; ρώτησε η

Δροσούλα, που έγραφε σ’ ένα χαρτάκι τα ονόματα όλων των κεκοιμημένων, πάππου

προς πάππου, όπως της είχε δείξει η καλή της η γιαγιά.

-Ναι, Δροσούλα μου, το νιώθουν και το περιμένουν! Η ψυχούλα τους χαίρεται και

αναπαύεται! Δεν τους έχουμε ξεχάσει, ήταν κομμάτι από τη ζωή μας και συνεχίζουμε

να ζούμε με τη θύμησή τους! Ο Χριστός μας δεν ξεχωρίζει ζωντανούς και

κεκοιμημένους! Όλοι είμαστε παιδιά του!

-Γιαγιά, θα συναντηθούμε όλοι μαζί κάποια μέρα;

- Ναι, θα συναντηθούμε! Την Κυριακή, θα ακούσουμε στην εκκλησία από τον ιερέα,

το ευαγγέλιο που θα μιλάει για τη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου. Τότε που όλοι θα

σταθούμε μπροστά στον θρόνο Του. Γι’ αυτό τον παρακαλούμε να δείξει έλεος και

μακροθυμία σε όλους μας αλλά και στους κεκοιμημένους. Για να κερδίσουμε όλοι την

Ουράνια Βασιλεία και να είμαστε ξανά όλοι μαζί.

-Είναι πολύ δύσκολο αυτό γιαγιά;

-Όχι, αν έχουμε αγάπη! Αν την αγάπη που παίρνουμε από τον Κύριό μας τη

μοιράζουμε και στους συνανθρώπους μας!

-Και πώς θα γίνει αυτό;

-Κάνοντας καλά έργα! Να είμαστε δίπλα στον συνάνθρωπό μας, να βοηθούμε, να

μοιραζόμαστε, να δίνουμε, να ακούμε, να ελεούμε! Μόνο με την αγάπη! Μόνο με την

αγάπη! Είπε η γιαγιά βγάζοντας από την τσεπούλα της μερικά κουφετάκια που

περίσσεψαν.

                                                                                  Σταυρούλα Δημητριάδη, δασκάλα