Μια ξύλινη μικρή κατασκευή
για να προσφέρει συνεχώς τροφή και στα πουλάκια
Οι αγιασμένοι πατέρες και οι μητέρες της Εκκλησίας μας, αγαπούσαν και φρόντιζαν για όλα τα πλάσματα του Θεού.
Σεβόντουσαν και προστάτευαν τα ζώα, τα έντομα, ολόκληρη τη φύση.
Ούτε μυρμηγκάκι δεν πατούσαν όταν βάδιζαν στα μονοπάτια του δάσους.
Ένας αγιορείτης πατέρας - όσιος Τύχων- δεν σκότωνε ούτε τους σκορπιούς που έβρισκε μέσα στο πρόχειρο καλυβάκι του!!!
Τους έπιανε απαλά με το χέρι του και τους έβγαζε έξω από το κελλί του, για να συνεχίσουν την πορεία τους.
Ιδιαίτερα τον χειμώνα -με το χιόνι και το πολύ κρύο- έριχναν (σε κάποιο σημείο της αυλής τους) μικρά κομματάκια από ψωμί, "για να μην πεθάνουν της πείνας".
Αυτή η ευαισθησία έχει λιγοστέψει σήμερα από τη ζωή των ανθρώπων του κόσμου.
Το μόνο πού γίνεται είναι να ... λατρεύει κάποια ζώα της επιλογής του και, μάλιστα, να τα τοποθετεί πιο πάνω και από τον ... άνθρωπο.
Σε κάποιες περιπτώσεις, φθάνει και στην πλάνη, τη λατρεία τους.
Ναι, ν' αγαπάμε και να φροντίζουμε όλα τα πλάσματα του Θεού, αλλά με διάκριση...
π. Υάκινθος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου