"... γιορτάζει σήμερα (7/2) ο Άγιος Παρθένιος" (Για τους μικρούς μας φίλους)

-Ραφαήλ χιονίζει! Τρέξε να δεις! Φώναξε η Δροσούλα χοροπηδώντας από τη χαρά

της.

-Πω πω! Πέφτει πυκνό το χιόνι! Δροσούλα μου, αν το στρώσει θα βγούμε να

παίξουμε χιονοπόλεμο;

-Ναι, Ραφαήλ, πάμε να βρούμε τα γάντια μας και τα σκουφιά μας!

-Εδώ τα έχω! Ακούστηκε η φωνή της γιαγιούλας τους που τους πλησίασε

κρατώντας τα στο χέρι της.

-Ελάτε να φάτε πρώτα το πρωινό σας! Σας έφτιαξα και λουκουμάδες!

-Μπράβο, γιαγιούλα! Είπαν και τα δύο παιδιά μαζί κι έτρεξαν στην κουζίνα.

Το βλέμμα τους έπεσε στα φρεσκοψημένα πρόσφορα που είχε ακουμπήσει η

γιαγιά πάνω σε μία λευκή πετσέτα.

-Και ποιος Άγιος γιορτάζει αύριο γιαγιούλα; τη ρώτησε ο Ραφαήλ.

-Αύριο, παιδιά μου, γιορτάζει ο Άγιος Παρθένιος. Ένας Άγιος που ξεχώρισε για

τη μεγάλη αρετή του και την ευσέβεια.

-Πρώτη φορά τον ακούω! Πες μας καλή μας γιαγιά, για τον βίο του! Είπε η

Δροσούλα.

-Ο Όσιος Παρθένιος καταγόταν από κάποια κωμόπολη της Βιθυνίας και έζησε

στα χρόνια του Μ. Κωνσταντίνου. Διδάχθηκε την ορθόδοξη πίστη από τον

πατέρα του που ήταν διάκονος στην Εκκλησία της Μελιτοπόλεως Χριστοφόρου.

Αγαπούσε το ψάρεμα και κάθε φορά που έριχνε τα δίχτυα του, θυμόταν τον Κύριο

και τον τρόπο με τον οποίο αλίευσε τους μαθητές του, που ήταν ψαράδες.

Αισθανόταν ότι εργαζόταν σ’ ένα από τα πλοιάρια του Αποστόλου Πέτρου ή του

Ιωάννου.

Τα χρήματα που έπαιρνε από την πώληση των ψαριών τα μοίραζε στους

φτωχούς.

-Αγαπούσε τον πλησίον του! Νοιαζόταν για τον αδερφό του!

-Ναι, Δροσούλα μου, κι όταν τον ευχαριστούσαν τους έλεγε “Διατί με ευχαριστείτε;

Δεν έχω καμία τέτοια αξίωση. Μήπως είμαστε ξένοι; Εμείς είμαστε αδελφοί. Τι δε

απλούστερο και φυσικότερο από το να βοηθά αδελφός τους αδελφούς;”

-Γιαγιά, έκανε πράξη με τη ζωή του το Ευαγγέλιο!

-Γι’ αυτό, Ραφαήλ μου, για την Άγια ζωή του ό Επίσκοπος Μελιτοπόλεως

Φίλιππος τον χειροτόνησε πρεσβύτερο κι αργότερα ο Επίσκοπος Κυζίκου Αχίλλιος

τον χειροτόνησε Επίσκοπο Λαμψάκου.

-Ήταν πράος, υπομονετικός, φιλόξενος, μακρόθυμος, άγγελος της ομόνοιας,

ενθάρρυνε τους μετανοούντες, και ήταν πάντα πρόθυμος και ακούραστος για το

ποίμνιό του. Ο Άγιος Παρθένιος κοιμήθηκε ειρηνικά.

-Είχε πολλές αρετές και χαρίσματα! Είχε καθαρή και ταπεινή καρδιά!

-Ο Θεός του έδωσε το χάρισμα της θαυματουργίας, για να διώχνει τα δαιμόνια

από τους ανθρώπους και να θεραπεύει κάθε είδους ασθένεια. Θεραπεύει και τον

καρκίνο!

-Οι πονεμένοι άνθρωποι καταφεύγουν στην βοήθειά του! Δίνει ελπίδα και δύναμη

σε όσους νοσούν!

-Σωστά, Δροσούλα μου! Ο Άγιος Παρθένιος στηρίζει όλους τους συνανθρώπους

μας που πάσχουν από κάποια νόσο και ιδιαίτερα τον καρκίνο!

-Άγιε Παρθένιε, τρέξε κοντά σε όσους σε χρειάζονται και γιάτρεψε την ψυχή και το

σώμα τους! Σώσε τους από την επάρατη νόσο! Είπε η γιαγιά και έκανε τον σταυρό

της με μάτια δακρυσμένα.

                                                                                Σταυρούλα Δημητριάδη, δασκάλα