-Κάποτε ο Άγιος μπήκε κάνοντας το σημείο του σταυρού σ’ ένα φούρνο αναμμένο και βγήκε σώος και αβλαβής! (Για τους μικρούς μας φίλους)

-Γιαγιά, αύριο γιορτάζει ο αδερφός του παππού!

-Ναι, Ραφαήλ, είναι του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου! Ο παππούς Σάββας έχει πάρει όλα τα χαρίσματα του Αγίου!

-Δηλαδή γιαγιά; ρώτησε η Δροσούλα.

-Καλύτερα να σας μιλήσω για τον βίο του Αγίου και μετά θα καταλάβετε μόνοι σας... είπε η γιαγιά και κάθισε στον καναπέ.

Ο Ραφαήλ και η Δροσούλα κάθισαν δίπλα της και περίμεναν με λαχτάρα να την ακούσουν.

-Καλά μου παιδιά, ο Άγιος Σάββας έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Ιουστινιανού. Καταγόταν από την Καππαδοκία και το χωριό του το έλεγαν Μουταλάσκη. Ήταν γιος γονέων ευσεβών του  Ιωάννη και της Σοφίας.

Από πολύ μικρός διάλεξε την πολιτεία των μοναχών και πήγε στο μοναστήρι των Φλαβιανών. Έγινε τόσο εγκρατής ώστε βλέποντας ένα μήλο στον κήπο κι επιθυμώντας να το φάει το πήρε στα χέρια του και μετά το έριξε κάτω, το καταπάτησε με τα πόδια του κι από τότε έβαλε όρο να μη φάει ποτέ μήλο σ’ όλη του τη ζωή.

- Πόση εγκράτεια είχε! Ο παππούς Σάββας έχει κι αυτός εγκράτεια γιαγιά! Ποτέ δεν τρώει λάδι Τετάρτη και Παρασκευή! Μας το έχει πει!

-Κι έχει πολύ μεγάλη πίστη! Κάθεται πολλές ώρες γονατιστός κάτω από το προσκυνητάρι και προσεύχεται!

-Ναι, και ποτέ δεν έχει μαλώσει με κανέναν! Είναι  ταπεινός και συγχωρεί! Όμως ας συνεχίσουμε την ιστορία  του Αγίου Σάββα...

-Κάποτε ο Άγιος μπήκε κάνοντας το σημείο του σταυρού σ’ ένα φούρνο αναμμένο και βγήκε σώος και αβλαβής!

-Πόση πίστη είχε! Ο Θεός ήταν κοντά του!

-Σε ηλικία δεκαοκτώ ετών έφυγε από το μοναστήρι των Φλαβιανών, πήγε στην Παλαιστίνη όπου συνάντησε τον Μέγα Ευθύμιο ο οποίος έγινε γέροντάς του και πνευματικός οδηγός του. Ο Μέγας Ευθύμιος τον έστειλε στο Κοινόβιο του Αγίου Θεοκτίστου.

 Εκεί πήρε μεγάλη ωφέλεια από όλους τους μοναχούς γιατί μιμούνταν την αρετή του καθενός. Ξεχώρισε για τον χαρακτήρα και τις πολλές αρετές του, την εγκράτεια, την ταπεινοφροσύνη, την υπακοή. Ήταν τόσο σοβαρός και ηθικός ώστε ο μέγας Ευθύμιος τον ονόμαζε παιδαριογέροντα.

Αφού πέρασαν αρκετά χρόνια ο μέγας Ευθύμιος τον έπαιρνε μαζί του στην έρημο τον καιρό της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.

Όσο μεγάλωνε τόσο αύξανε και η αρετή του.  Ο Κύριος του έδωσε το χάρισμα να κάνει θαύματα κι έκανε πολλά βοηθώντας τους φτωχούς και τους ασθενείς.

 Με τη δύναμη της προσευχής του έβγαλε νερό σε τόπους άνυδρους. Έγινε πολλών μοναχών καθηγητής και ηγούμενος.

Δύο φορές στάλθηκε πρεσβευτής στην Κωνσταντινούπολη από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων, προς τον βασιλιά Αναστάσιο και προς τον Ιουστινιανό. Σε ηλικία ενενήντα τεσσάρων ετών κοιμήθηκε ειρηνικά στη Μεγίστη Λαύρα της Παλαιστίνης, την οποία ο ίδιος ίδρυσε κοντά στη Βηθλεέμ.

-Από πολύ μικρός αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στον Θεό!

-Ήταν μεγάλος ασκητής, ερημίτης, αναχωρητής αλλά και διδάσκαλος!

-Ήταν και ομολογητής! Γιατί αγωνίστηκε για την διάσωση της Ορθοδοξίας από την αίρεση του Μονοφυσιτισμού.

-Είναι και προστάτης των καρκινοπαθών!

-Μακάρι να είμαστε άξιοι να μιμηθούμε κι εμείς τις αρετές του Αγίου Σάββα ώστε να κληρονομήσουμε την αιώνια ζωή! Είπε η γιαγιά και ο Ραφαήλ με τη Δροσούλα κοίταξαν από το παράθυρο το απέναντι σπίτι, το σπίτι του παππού Σάββα...

 Σταυρούλα Δημητριάδη, δασκάλα