Το άγνωστο ... παιδάκι (Για τους μικρούς μας φίλους)

Ο Ραφαήλ κάθεται στο κρεβατάκι του και σκέφτεται το μικρό παιδάκι που γνώρισε χτες στο

πάρκο. Ήταν τόσο καλό και χαμογελαστό που ο Ραφαήλ αμέσως το πλησίασε. Ήθελε να παίξει μαζί του. Η μανούλα του, τον παρακολουθούσε καθισμένη σ’ ένα παγκάκι.

    - Γεια σου. Δεν σε έχω ξαναδεί στο πάρκο...

Το μικρό παιδάκι, σήκωσε τα ματάκια του, τον κοίταξε γλυκά και είπε με ήρεμη φωνή.

    - Πρώτη φορά έρχομαι...

    - Με λένε Ραφαήλ. Ταΐζουμε τα πουλάκια;

Του πρόσφερε λίγο από το κουλουράκι του κι άρχισε να ρίχνει ψιχουλάκια. Το ξένο παιδάκι, παρακολουθούσε τα πουλάκια που πετούσαν στον ουρανό.

    - Τα τρέφει ο πατέρας τους, του είπε

    -Και ποιος είναι ο πατέρας τους;

    - Ο Πατέρας όλων μας.

    - Ο καλός Θεούλης! Είπε ο Ραφαήλ.

Το ξένο παιδάκι του έδειξε τον ουρανό.

    - Κι αυτός είναι ο θρόνος Του. Εκεί βρίσκονται οι άγγελοι που τον υπηρετούν, όλοι οι Άγιοι και όσοι έχουν κερδίσει την Ουράνια Βασιλεία.

Ο Ραφαήλ άνοιξε τα ματάκια του και προσπάθησε να δει καλύτερα.

Ο ξένος μικρούλης, του χαμογέλασε και του είπε:

    - Δεν φαίνονται με τα μάτια του σώματος αλλά με τα μάτια της ψυχής.

    -Και ποιοι κερδίζουν τη Βασιλεία αυτή; ρώτησε ο Ραφαήλ τον καινούριο φίλο του.

    -Μόνο όσοι αγαπούν ... και θυσιάζονται για την αγάπη...

Ο Ραφαήλ κούνησε το κεφαλάκι του.

    - Όπως ο Χριστούλης; Τον ρώτησε.

    -Ναι, όπως ο Χριστούλης που γεννιέται μόνο στις καρδιές όσων αγαπούν αληθινά.

Το βλέμμα του Ραφαήλ έπεσε σ΄ένα παιδάκι με την μαμά του που ζητούσαν τη βοήθειά τους. Στην τσεπούλα του είχε ένα κέρασμα που του έδωσε ο παππούς του. Χωρίς να το σκεφτεί το πήρε κι έτρεξε χαρούμενος να τους το προσφέρει. Γύρισε και είδε τον φίλο του να φεύγει μαζί με τη μανούλα του.

    - Θα έρθω στο σπίτι σου! Θα σου φέρω και δώρα διαλεχτά! Του είπε.

    - Πάμε Εμμανουήλ! Του είπε με την γλυκιά φωνή η μανούλα του.

    -Μα... πήγε να πει ο Ραφαήλ και το ξένο παιδάκι είχε ήδη φύγει.

Κι έτσι τώρα το περίμενε ... Αναρωτιόταν ... Πώς θα βρει το σπίτι του; Κι αν δεν έρθει;

Η πόρτα από το δωμάτιό του χτύπησε.

    - Ραφαήλ! Τρέξε ένα δώρο για σένα! Από τη νονά σου! Άκουσε τη μανούλα του κι έτρεξε

αμέσως να τη συναντήσει..

Ο Ραφαήλ πήρε χαρούμενος στα χέρια του το όμορφα τυλιγμένο δώρο και διάβασε την

καρτούλα που είχε πάνω με τα καλλιγραφικά γράμματα της νονάς του: “Αγαπημένε μου Ραφαήλ σου εύχομαι ολόψυχα ο μικρός Χριστούλης να σου φέρει τα πιο διαλεχτά δώρα που υπάρχουν στη γη : υγεία, αγάπη, ειρήνη, ευτυχία. Καλά Χριστούγεννα κι ευλογημένα!”

Ο Ραφαήλ ξετύλιξε προσεκτικά το δώρο.

    -Μια εικόνα! Φώναξε χαρούμενος. Η Παναγία κρατούσε αγκαλιά ένα μικρό παιδάκι! Ο μικρός Χριστούλης!

Κι όταν την κοίταξε προσεκτικά, αναγνώρισε το παιδάκι που είχε συναντήσει στο πάρκο.

Πήρε με τα χεράκια την εικόνα του αγαπημένου του φίλου που τόσο περίμενε και έτρεξε στο δωμάτιό του. “Σ΄ευχαριστώ που ήρθες” του ψιθύρισε και “σ' ευχαριστώ και για τα δώρα που μου έφερες”. Θα τα μοιραστώ με όλους ανθρώπους γιατί τα έχουμε ανάγκη όλοι στη Γη!

Σταυρούλα Δημητριάδη, δασκάλα