Έχε τα μάτια σου ανοικτά και...

Σ' έναν πολυσύχναστο  δρόμο μιας κωμοπόλεως, μου έκανε εντύπωση ένα ηλεκτρικό αναπηρικό αμαξίδιο που κινούνταν αργά με τη συνοδεία ενός μικρού σκύλου. 

 Όταν πλησίασα κοντά του διαπίστωσα πως πάνω σ' αυτό ήταν ... καθηλωμένος ένας ανάπηρος, νεαράς ηλικίας.

Επρόκειτο για ένα μοναχικό πρόσωπο, το οποίο ζούσε μόνο του, επειδή οι γονείς του έφυγαν για τον ουρανό, εδώ και αρκετά χρόνια. Ο μόνος σύντροφος του στη ζωή ήταν ο... σκυλάκος. 

- Καλημέρα, παλικάρι,

- Καλημέρα, πάτερ μου.

- Πως είσαι; 

- Δόξα τω Θεώ, είμαι καλά...

Σκέφθηκα...

Τι σπουδαίο πράγμα είναι να λες:" ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ!!!"

Όχι μόνον όταν όλα λειτουργούν στη ζωή σου ρολόι, αλλά στη δοκιμασία, στον πόνο, στη μοναξιά και ....

Με δίδαξε αυτός ο νέος. 

Ήταν γαλήνιος, ειρηνικός, χαμογελαστός και ικανοποιημένος που μπορούσε να βγει έναν... περίπατο έστω με το ηλεκτρικό αμαξίδιό του με παρέα τον καλό του φίλο, το σκυλάκι του!!! 

Είχε αποδεχτεί την κατάστασή του και βρήκε τρόπους να απαλύνει τον πόνο του και να ικανοποιεί τις ανάγκες του...

Κι εμείς, οι ανόητοι, γκρινιάζουμε για απλά και δευτερεύοντα πράγματα...

Ας έχουμε τα μάτια μας ανοικτά για να λαμβάνουμε μηνύματα ζωής και αλήθειας.  Οι απλές καθημερινές εικόνες που κρύβουν πολλά μηνύματα θα μας κάνουν σοφότερους  και ευχαριστημένους για όλα όσα μας χαρίζει ο Θεός και εμείς οι πλεονέκτες δεν τα υπολογίζουμε...

Να λέμε, για όλα όσα επιτρέπει ο Θεός: "ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ..." 

Μόνο έτσι θα είμαστε ειρηνικοί και ευγνώμονες.

π. Υάκινθος