Κτυπούσαν όλοι μαζί τα κλαδιά...

Αυτές τις φθινοπωρινές μέρες περπατούσα σ' έναν αγροτικό δρόμο του Πηλίου.

Υπέροχη η φύση!!! 

Σε κάθε γωνιά της γης υπήρχε και ένας όμορφος... ζωγραφικός πίνακας με αγριολούλουδα, ευωδιαστούς και ανθισμένους θάμνους, μυρτιές, βαγιές, λυγαριές, κουμαριές, πουρνάρια γεμάτα βελανίδια, βατόμουρα και πολλά άλλα. Την εικόνα συμπλήρωναν οι μέλισσες και τα πουλιά που κελαηδούσαν προσφέροντας ευχαριστήριους ύμνους στον Δημιουργό τους. 

Οι ελιές γεμάτες καρπό!!! 

Θυμήθηκα τους αείμνηστους γονείς μου  που μας έλεγαν, όταν ήμασταν μικρά παιδιά: "Παιδάκια μας, ο Θεός δε δύσκολες περιόδους προσφέρει προς ενίσχυση των φτωχών πολύ καρπό στις ελιές και πολλά ψάρια στη θάλασσα. Όλα τα κανονίζει ο Θεός με αγάπη και στοργή".

Την ησυχία διέκοπταν οι συνεχείς ρυθμικοί χτύποι των χωρικών που με μεγάλα ραβδιά (λούρους) χτυπούσαν δυνατά τα κλαδιά των ελαιόδεντρων για να συλλέξουν τον πολύτομο καρπό τους. 

Βέβαια, τα δέντρα που δεν είχαν καρπό δεν τα πλησίαζε κανείς, διότι δεν είχαν ενδιαφέρον...

Σκέφθηκα το εξής:

Μα, το ίδιο συμβαίνει και με τη ζωή μας...

1. Οι δαίμονες χτυπούν αλύπητα τους ενάρετους χριστιανούς που έχουν καρπούς αρετής και πίστεως. Τους άλλους, που δεν έχουν τίποτε θεάρεστο, δεν τους πειράζουν. Τους έχουν σίγουρα παγιδευμένους...

2. Το ίδιο συμβαίνει και με τις δοκιμασίες. Ο Θεός, στα υπάκουα παιδιά Του παραχωρεί δοκιμασίες, όχι μόνο για να δοκιμάσει την πίστη τους, αλλά και να τους δυναμώσει την πίστη με σκοπό να αποκτήσουν υπομονή και βραβεία ουράνια.

3. Χωρίς δοκιμασίες και πειρασμούς κανείς δεν θα σωθεί. Ό,τι επιτρέπει ο Θεός, είναι ευλογημένο.

Τελικά, όλα τα στιγμιότυπα της καθημερινότητάς μας προσφέρουν μεγάλα μηνύματα ζωής και αλήθειας, αρκεί να έχουμε τον νου μας καθαρό από μέριμνες και ποικίλου κοσμικούς θορύβους.  Με τον τρόπο αυτό, μπορούμε  να έχουμε το νου μας συνεχώς στο Θεό και να ωφελούμαστε πνευματικά...

π. Υάκινθος