Αχ, κακόμοιρε γονιέ, πατέρα και μάνα...

Όταν επιστρέφουν τα παιδιά μας από τις σπουδές τους, τα υποδεχόμαστε με χαρά και νοιώθουμε μεγάλη ικανοποίηση που έλαβαν πτυχίο. Και καλά κάνουμε να καυχόμαστε "ΕΝ ΚΥΡΙΩ" για την επιτυχία τους, αλλά και για την αξιοποίηση των δικών μας κόπων. Ο γονιός σε τέτοιες περιπτώσεις δεν κάνει πίσω. Προσφέρει τα πάντα για να έχει το παιδί του όλα τα αναγκαία και την περίοδο των σπουδών του.

Όμως, υπάρχει κι ένα μελανό σημείο στην όλη υπόθεση. Πρόκειται για την πίστη και την πνευματική πρόοδο του νέου. 

Πολλοί πτυχιούχοι επιστρέφοντας στον τόπο τους (από το εξωτερικό ή το εσωτερικό που έζησαν κάποια χρόνια) μεταφέρουν στο νου, την ψυχή και τη ζωή τους κάποιες συνήθειες και ιδέες που αποδέχτηκαν κατά την περίοδο της απουσίας τους από την οικογενειακή τους εστία επηρεαζόμενοι από το νέο περιβάλλον.  

Το πρώτο και κυριότερο είναι η αλλοίωση της πίστης τους και της ορθοδόξου χριστιανικής ηθικής. Κάποιοι προσχώρησαν σε άλλες θρησκευτικές και ομάδες ανατολικής προέλευσης (ινδουισμό, βουδισμό κ.α.), εντάχθηκαν σε προτεσταντικές παραφυάδες, σε συστήματα αθεΐας και απιστίας κ.α. Το θέμα είναι πως αυτή η απομάκρυνση, από την γνήσια ορθόδοξη πίστη και παράδοση, τους κάνει να παρουσιάζουν ένα  άλλο πρόσωπο που θλίβει του ευσεβείς γονείς. 

Είναι φοβερό ν' ακούς το παιδί σου να αρνείται βασικές αλήθειες της Ορθοδοξίας μας: περί Θεού, περί σωτηρίας και πνευματικής ζωής κ.α. 

Αλλά το πιο σκληρό είναι να σου λέει: 

- "Όχι, δεν θέλω να κάνω το σταυρό μου... Αυτά είναι ανοησίες"

• Αχ, κακόμοιρε γονιέ. πατέρα και μάνα...

Πρέπει να ανατρέξεις πολύ πίσω στη ζωή σου για να βρεις το ποιος φταίει για την τωρινή κατάσταση του παιδιού σου...  

Βέβαια, αν έχεις μέσα σου το Πνεύμα του Θεού θα πεις: 

- Ναι, εγώ φταίω... Εγώ δεν πρόσεξα όταν το παιδί μου ήταν μικρό στην αγκαλιά μου...

- Τότε είχα δουλειές.. δεν είχα χρόνο για ν' ασχοληθώ πολύ μαζί του...

- Έκανα τα πάντα να μάθει ξένες γλώσσες, να τρέχει στα φροντιστήρια για να πετύχει στο πανεπιστήμιο, να μπει σε αθλητικές ομάδες, να μάθει μουσική,...

- Ναι, την Κυριακή το άφηνα να κοιμηθεί περισσότερο για να ξεκουραστεί το ... καημένο...

- Χτυπούσαν οι καμπάνες στους ναούς (καλώντας τους πιστούς στη Θ. Λειτουργία) κι εμείς γυρνούσαμε πλευρό στο κρεβάτι μας...

- Στο σπίτι μας δεν καλέσαμε ποτέ τον ιερέα για μια αγιαστική πράξη, να πει δυο λόγια στο παιδί και σε μας...

- Και τώρα γεύομαι τους καρπούς των... "κόπων μου"

• Αχ, καημένε γονιέ, πατέρα και μητέρα...

Αν, σκέπτεσαι μ' αυτόν τον τρόπο και ταπεινώνεσαι ενώπιον του Θεού, δηλώνοντας πως εσύ είσαι ο μεγάλος αίτιος της τωρινής κατάστασης του παιδιού σου, να γνωρίζεις πως ο Θεός θα σε δεχτεί και θα βοηθήσει να επιστρέψει ο νέος στην Εκκλησία του Χριστού.

Η ταπείνωση, η μετάνοια, τα δάκρυα και η προσευχή του γονιού θα φέρουν κάποτε το ποθούμενο. Μην απελπίζεσαι... Γονάτισε, κλάψε, δάκρυσε και ύψωσε τα χέρια σου προς τον ουρανό και πίστεψε πως κάποια στιγμή θα επέμβει ο Κύριος ευεργετικά και θα χαρείς την μεταστροφή του παιδιού σου.

Να ελπίζεις, να προσεύχεσαι, να κάνεις υπομονή και να μην απελπίζεσαι. 

Πρώτα να κοιτάξεις της δική σου μεταστροφή και πνευματική αλλαγή και όλα θ' αλλάξουν την ώρα που θα επιλέξει ο Κύριος...

• Κι εσύ γονιέ, πατέρα και μητέρα...

Εσύ που έχει ακόμη στην αγκαλιά και στο σπίτι σου το παιδί σου, μην ξεχνάς πως είσαι διαχειριστής αυτού του πλάσματος και όχι ιδιοκτήτης. Το πλάσμα αυτό ακήνει στο Θεό και θα δώσεις λόγο για το αν το διαπαιδαγώγησες "ΕΝ ΠΑΙΔΕΙ ΚΑΙ ΝΟΥΘΕΣΙΑ ΚΥΡΙΟΥ" .

Αξιοποίησε αυτό τον χρόνο και μην δίνεις προτεραιότητα στα γήινα που κάποτε θα πάψουν να υπάρχουν. Ναι, να μορφωθεί το παιδί, ν' αποκτήσει εφόδια, να.. 

ΟΧΙ εις βάρος της πνευματικής του παιδείας. 

Χωρίς Χριστό και Εκκλησία ΔΕΝ υπάρχει σωτηρία. Δος του την ευκαιρία να αποκτήσει πνευματικά βιώματα και εμπειρίες μέσα στην Εκκλησία και μη φοβάσαι. Όλα τα άλλα τα αναλαμβάνει ο Κύριος

• Κι εσύ γονιέ, πατέρα και μητέρα...

Πρέπει να γνωρίζεις πως πάνω απ' όλα διδάσκεις το παιδί σου με τη ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΖΩΗ!!!

π. Υάκινθος