"Ατενίζω με δέος την εικόνα Σου, Παναγία μου, και θλίβομαι για την άθλια πνευματική μου κατάσταση.
Πέρασαν τόσα χρόνια -που μου χάρισε ο Κύριος Ιησούς Χριστός- και δεν τ' αξιοποίησα όσο θα έπρεπε.
Χαρακτηρίζεται η καρδιά μου από μια ξηρότητα-σκληρότητα...
Ναι, Σε σέβομαι, Θεοτόκε, αλλά δεν αισθάνομαι θερμή αγάπη για Σένα που είσαι η μεγάλη Ευεργέτης της ανθρωπότητας και η χαρά του Ουρανού και της γης...
Σε ασπάζομαι και σε επικαλούμε, αλλά....
Ναι, ανάβω καθημερινά ένα καθαρό κεράκι προς τιμή Σου, αλλά...
Γονατίζω μπροστά στην ιερή εικόνα Σου, αλλά...
Φαίνεται πως η αμαρτωλότητά μου μ' έκανε αναίσθητο πνευματικά..
Βλέπω τους αδελφούς μου να διαβάζουν ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ με δάκρυα: την Ιερά Σου Παράκληση, τους υπέροχους σε νοήματα "Χαιρετισμούς", τους κανόνες του Θεοτοκαρίου, λένε το: "Υπεραγία Θεοτόκε σώσον με", πραγματοποιούν προσκυνήματα σε ιερούς τόπους, όπου πλεονάζει η χάρη Σου και τόσα άλλα.
Θυμάμαι έντονα μια αγία γυναίκα τελείως αγράμματη -ο Θεός να την αναπαύσει- που τη νύκτα, εκεί στο φτωχικό της σπιτάκι, γονάτιζε ενώπιον της Ιεράς Σου Εικόνας, υπό το φως ενός καθαρού κεριού, και διάβαζε συλλαβιστά του ύμνους που έγραψαν οι θεοφόροι πατέρες μας για ΣΕΝΑ...
Αυτή η ευλογημένη ψυχή -στο Παγκόσμιο Δικαστήριο- θα κρίνει όλους εμάς τους μορφωμένους (εγκεφαλικά), που δεν αξιοποιούμε αυτό το μεγάλο χάρισμα για να δοξάζουμε και να υμνούμε κι ΕΣΕΝΑ, Μητέρα...
Αχ, πως θα ήθελα να Σ' αγαπήσω μ' όλη μου την ψυχή, καλή μου Παναγιά!!!
Σε παρακαλώ, Κυρία των Αγγέλων και Προστάτη όλων των αμαρτωλών του κόσμου, άνοιξε τα αισθητήρια της ψυχής μου, για να νιώσω θερμή την αγάπη μου για Σένα, την Μανούλα μου...
Εσύ, με τη βοήθεια του Υιού και Θεού μας, του Κυρίου Ιησού Χριστό, μπορείς να κάνεις το θαύμα Σου για να Σε υμνώ και να Σε δοξάζω καθημερινά. Αμήν".
π. Υάκινθος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου