-Και τι είναι ο “Ακάθιστος ύμνος“, γιαγιά; (Για τους μικρούς μας φίλους)

Η εικόνα του Ακαθίστου ύμνου στην Ι.Μ. Αγ. Διονυσίου του Αγίου Όρους. 

                                       * * *

Η γιαγιά έδεσε το μαντίλι της, πήρε από το δωμάτιό της τρία καθαρά κεράκια κι ετοιμάστηκε για την εκκλησία. 

-Γιαγιά θα έρθουμε κι εμείς! Είμαστε έτοιμοι! Είπαν ο Ραφαήλ με τη Δροσούλα τρέχοντας κοντά της.  

-Ελάτε, ας ξεκινήσουμε, σε λίγο θα χτυπήσει η καμπάνα! Σήμερα είναι ο “Ακάθιστος ύμνος”. 

-Και τι είναι ο “Ακάθιστος ύμνος“ γιαγιά; τη ρώτησε η Δροσούλα καθώς της κρατούσε το χεράκι για να ανέβει τα σκαλιά της αυλής. 

-Είναι ένας ύμνος για να τιμήσουμε την Παναγία μας! Όσο τον ψάλλουμε είμαστε όρθιοι.  

-Εγώ θα τον μάθω απ’ έξω για να τον λέω στην Παναγίτσα! Είπε ο Ραφαήλ που πήγαινε δίπλα στην γιαγιούλα του. 

-Αυτός ο ύμνος είναι βυζαντινός κι έχει μεγάλη ιστορία! Είπε η γιαγιά, χαϊδεύοντάς του το κεφαλάκι. 

-Πες μας γιαγιά, μέχρι να φτάσουμε στην εκκλησία την ιστορία του! Την παρακάλεσαν. 

- Θα ξεκινήσω απ’ την αρχή... Το 626 μ.Χ. ο αυτοκράτορας της Κωνσταντινούπολης ο Ηράκλειος, έκανε εκστρατεία εναντίον των Περσών. Με τον βυζαντινό στρατό είχαν προχωρήσει στα βάθη της Μικράς Ασίας με σκοπό να πάρει από τους Πέρσες τον Τίμιο Σταυρό που άρπαξαν από τα Ιεροσόλυμα. Πίσω του άφησε τον πατρίκιο Βώνο να κυβερνά την Πόλη με λίγο στρατό. 

 Οι Άβαροι συνεννοήθηκαν με τους Πέρσες και πολιόρκησαν την Κωνσταντινούπολη. Η απειλή ήταν μεγάλη. 

-Γιαγιά βρέθηκαν σε αδιέξοδο! Ο κίνδυνος ήταν πολύ μεγάλος! 

-Τότε, Ραφαήλ, ο Πατριάρχης Σέργιος, κρατώντας στα χέρια του την εικόνα της Παναγίας γύρισε όλα τα τείχη της Πόλης ζητώντας τη βοήθειά της και ενθαρρύνοντας τον λαό. 

-Πόση δύναμη και θάρρος θα έδωσε! Τους εμψύχωσε! 

-Δροσούλα, όλος ο λαός και ο κλήρος τον ακολουθούσαν κρατώντας τα λάβαρα των Εκκλησιών, την Τιμία Ζώνη της Παναγίας μας και τα Λείψανα των Αγίων! Παρακαλούσαν να τρέξει να τους βοηθήσει και να μην τους εγκαταλείψει η Παναγία. 

 Ζήτησαν ειρήνη αλλά δεν εισακούστηκαν και οι βάρβαροι ετοιμάζονταν για την τελική τους επίθεση.  

-Και τι έγινε γιαγιά; Δεν υπήρχε στρατός να τους υπερασπιστεί! 

-Τη νύχτα ένας τρομερός ανεμοστρόβιλος σηκώθηκε. Η θάλασσα αγρίεψε, σηκώθηκαν τεράστια κύματα που κατέστρεψαν όλα τα καράβια των εχθρών. Κι έτσι σώθηκε η Πόλη... 

-Η Παναγία τους βοήθησε! Τους προστάτευσε!  

- Είναι η Υπέρμαχος Στρατηγός, Ραφαήλ μου! Και ο λαός για να την ευχαριστήσει που τον έσωσε, συγκεντρώθηκε στο Ναό της Παναγίας των Βλαχερνών και όρθιοι έψαλλαν τον “Ακάθιστο Ύμνο” όλη τη νύχτα με δάκρυα στα μάτια. Έδειξε την ευγνωμοσύνη του, χαρίζοντάς της αυτή τη νίκη. 

-Πόσο γενναίος ήταν ο Πατριάρχης Σέργιος και πόσο μεγάλη πίστη είχε! 

-Ενθάρρυνε τον λαό, Δροσούλα μου, να μην απελπίζεται αλλά να εμπιστευθεί την τύχη της Πόλης στα χέρια της Παναγίας! Στην Αγία μας Σκέπη!  

Και το θαύμα έγινε!!!  

-Παναγία μου, Κυρία Θεοτόκε πρέσβευε υπέρ ημών! Κράτησέ μας κάτω από τη Σκέπη σου! Λύτρωσέ μας απ’ όλα τα δεινά και τα πάθη μας! Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε! Είπε η γιαγιά καθώς έμπαιναν στο προαύλιο της εκκλησίας. 

Σταυρούλα Δημητριάδη, δασκάλα