-Και ποιος ήταν ο Λάζαρος γιαγιά; (Για τους μικρούς μας φίλους)

Η Δροσούλα στολίζει το καλαθάκι της με πολύχρωμα λουλουδάκια. Μαργαρίτες, τριαντάφυλλα, κρινάκια...  

-Δροσούλα, σου έφερα και πασχαλιές! Της είπε η γιαγιούλα της και τις άφησε πάνω στο τραπέζι. 

-Τι ωραία που μυρίζουν! Τώρα είναι έτοιμο!  

-Είναι πολύ όμορφο! Φώναξε ο Ραφαήλ ενθουσιασμένος. 

Η Δροσούλα κράτησε το καλαθάκι της κι άρχισε να λέει τα κάλαντα: 

-”Ήρθε ο Λάζαρος ήρθαν τα βάγια...”  

-Και ποιος ήταν ο Λάζαρος γιαγιά; Ρώτησε με απορία ο μικρούλης Ραφαήλ. 

-Ελάτε, κοντά μου, να σας πω, για τον αγαπημένο φίλο του Χριστού μας, τον δίκαιο και τετραήμερο Λάζαρο, είπε η γιαγιά.  

Η Δροσούλα και ο Ραφαήλ έτρεξαν και κάθισαν κοντά στη γιαγιούλα τους περιμένοντας με λαχτάρα να την ακούσουν. 

- Ο Λάζαρος ήταν φίλος του Χριστού. Είχε δύο αδερφές τη Μάρθα και τη Μαρία που τον είχαν φιλοξενήσει πολλές φορές στη Βηθανία. Λίγες μέρες πριν τα Πάθη Του, ο Λάζαρος αρρώστησε βαριά. Οι αδερφές του ειδοποίησαν τον Κύριο που βρίσκονταν σε μια περιοχή κοντά στον Ιορδάνη, να τους επισκεφτεί. Ο Κύριος όμως καθυστέρησε επίτηδες, μέχρι που πέθανε ο Λάζαρος. Τότε είπε στους μαθητές του στην αρχή ότι ο Λάζαρος κοιμήθηκε και μετά ότι πέθανε και θα πάνε να τον ξυπνήσει. 

Όταν έφτασε ο Ιησούς στη Βηθανία, ο Λάζαρος ήταν ήδη τέσσερις ημέρες μέσα στον τάφο. Η Μάρθα του είπε ότι αν ήταν εκεί δεν θα είχε πεθάνει ο αδερφός της. 

 Και ο Κύριος της είπε: ”Αναστήσεται ο αδερφός σου”. 

Η Μάρθα του απάντησε ότι γνωρίζει ότι θα αναστηθεί κατά την εσχάτη ημέρα.  

Ο Χριστός της είπε:  

-“Εγώ ειμί η ανάσταση και η ζωή. Ο πιστεύων εις εμέ κάν αποθάνη ζήσεται”. Το πιστεύεις αυτό; Τη ρώτησε.  

Η Μάρθα ομολόγησε ότι πιστεύει πως αυτός είναι ο Χριστός ο Υιός του Θεού. 

 Έπειτα έφτασε η Μαρία μαζί με πολλούς ανθρώπους που είχαν πάει για να τις παρηγορήσουν,  κλαίγοντας. Ο Χριστός ρώτησε που έθαψαν τον Λάζαρο και ξεκίνησαν όλοι μαζί να του δείξουν το μνήμα. 

Όταν έφτασε δάκρυσε και πρόσταξε να σηκώσουν τον λίθο, το σκέπασμα του τάφου. Η Μάρθα φώναξε ότι ήδη μυρίζει άσχημα επειδή είναι τεσσάρων ημερών νεκρός. 

Ο Ιησούς ύψωσε τα μάτια στον ουρανό, ευχαρίστησε τον Θεό και Πατέρα του και με μεγάλη φωνή είπε: “Λάζαρε δεύρο έξω”.  

Κι αμέσως ο Λάζαρος βγήκε έξω, τυλιγμένος με τα σάβανα, ο τετραήμερος νεκρός, ενώ πλήθος κόσμου τον παρακολουθούσε κι αφού τον έλυσαν πήγε στο σπίτι του. Ήταν τριάντα χρονών. 

-Γιατί καθυστέρησε γιαγιά και δεν έτρεξε αμέσως στον φίλο του; 

-Αυτό δεν έγινε από αδιαφορία αλλά για να δοξασθεί ο “Υιός του Θεού”. Να φανερωθεί η δόξα και η δύναμη του Θεού. Γιατί ήθελε Δροσούλα μου, με την Ανάσταση του Λαζάρου, να προετοιμάσει τους μαθητές του, να τους δώσει θάρρος για τα Πάθη Του που πλησιάζουν, την Σταύρωση και την Ανάστασή Του. 

-Και μετά τι έγινε ο Λάζαρος, γιαγιά; 

-Ραφαήλ, οι αρχιερείς ήθελαν να του κάνουν κακό επειδή έγινε η αιτία να πιστέψουν πολλοί στον Χριστό. Ο Λάζαρος το έμαθε αυτό και πήγε στην Κύπρο κι έζησε εκεί άλλα τριάντα χρόνια κι έγινε επίσκοπος Κυτίου.                                                  

 Η παράδοση λέει ότι δεν γέλασε ποτέ παρά μόνο μια φορά όταν είδε κάποιον να κλέβει μία γλάστρα και είπε: “Το ένα χώμα κλέβει το άλλο”. 

-Ένδοξε Άγιε Λάζαρε, πρέσβευε υπέρ ημών! Είπε η γιαγιά κάνοντας τον σταυρό της. 

Σταυρούλα Δημητριάδη, δασκάλα

1η Φωτογραφία: Η εκ νεκρών ανάσταση του Λαζάρου 

2η Φωτογραφίας: Ο Άγιος Λάζαρος Επίσκοπος Κυτίου, της Κύπρου