Κοιτάζει από το παράθυρο το χιόνι... (Για τους μικρούς μας φίλους)

 -Δροσούλα, έλα να δεις! Χιονίζει! Φώναξε χαρούμενος ο Ραφαήλ χοροπηδώντας από τη χαρά του.

-Ραφαήλ, είναι πανέμορφα! Αν το στρώσει, θα βγούμε να παίξουμε χιονοπόλεμο;

-Ναι, Δροσούλα! Θα φτιάξουμε κι έναν χιονάνθρωπο! 
Θα του βάλουμε δύο κουμπιά για μάτια κι ένα καρότο για μύτη!

-Κι εγώ θα του βάλω στο λαιμό, το κασκόλ μου το κόκκινο που μου έπλεξε η γιαγιά!   

Ο παππούς έφερε ξύλα κι άναψε το τζάκι. Σήμερα δεν πήγε στο κτήμα γιατί είχε παγωνιά. Κάθεται στον καναπέ και φοράει τις πιτζάμες του. Κοιτάζει από το παράθυρο το χιόνι να πέφτει και χαίρεται που βρίσκεται στη ζεστασιά του σπιτιού με τα εγγονάκια του.  

Η σκέψη του τρέχει έξω... Υπάρχουν  άνθρωποι που δεν έχουν μία σκέπη στο κεφάλι τους!
Δεν έχουν οικογένεια! Είναι ολομόναχοι, χωρίς κανένας να νοιαστεί γι’ αυτούς. Δεν έχουν πάρει ποτέ ένα χάδι, έναν καλό λόγο! Άνθρωποι που δεν έχουν γευθεί τις μικρές καθημερινέςχαρές της ζωής που χαίρεται ο ίδιος! Δεν έχουν νιώσει στοργή, θαλπωρή και ασφάλεια! Δεν ένιωσαν ποτέ ότι είναι πολύτιμοι ή ότι η παρουσία τους δίνει χαρά σε κάποιους!  

Η σκέψη του τότε γίνεται προσευχή. Τα μάτια του θολώνουν και τα χείλη του στέλνουν μηνύματα αγάπης στον Θεό και Πατέρα. Να ευσπλαχνιστεί όλα τα πλάσματά του, να μην αφήσει κανένα έξω από την αγκαλιά του και να χαρίσει σε όλα το έλεός του. Κι ένα μεγάλο ευχαριστώ βγαίνει από τα βάθη της καρδιάς του γι΄ Αυτόν που τα πάντα εποίησε με αγάπη, που είναι αγάπη, που δίνει αγάπη!  


Θυμάται τον πατέρα του, να του λέει:
-Ποτέ να μην ξεχνάς να ευχαριστείς τον Θεό! Για το κάθε τι που σου δίνει. Μικρό ή μεγάλο.
Καλό ή κακό. Ό,τι σου στέλνει έχει κάποιο λόγο και το κάνει. Εσύ να το δέχεσαι με ειρήνη στην καρδιά σου. “Γεννηθήτω το θέλημά Σου” να λες.  

Από μικρό παιδί το κράτησε ο παππούς … τα λόγια του πατέρα του έμειναν χαραγμένα στο μυαλό του και στην καρδιά του...

Η γιαγιά του έφερε στον δίσκο το πρωινό του και τα χάπια του.  

-Πόσο τον προσέχει τον παππού! Όλα του τα έχει έτοιμα. Αλλά και όλους τους προσέχει η γιαγιά.  

-Ραφαήλ, Δροσούλα! Ελάτε κοντά στο τζάκι να ζεσταθούμε! Σας έφτιαξα και τυροπιτάκια!  

Ο παππούς άνοιξε την αγκαλιά του και τα δυο εγγονάκια του χώθηκαν μέσα. Η γιαγιά τους κοίταξε ευτυχισμένη δοξολογώντας κι ευχαριστώντας τον Κύριο για όλα όσα της έχει χαρίσει.

Σταυρούλα Δημητριάδη, Δασκάλα