"... δείχνει έναν Άγιο ανάμεσα σε δύο λιοντάρια! ( Για τους μικρούς μας φίλους)

Η μαμά κρατάει τη γιαγιά και περπατούν στο στενό πλακόστρωτο δρομάκι. Το πρόσωπό τους είναι γαλήνιο και χαρούμενο.  

-Δόξα τον Θεό που μας αξίωσε κι εξομολογηθήκαμε!  

-Ναι, μάνα, δοξασμένο τ’ όνομά Του, τα Χριστούγεννα με τη χάρη Του θα κοινωνήσουμε! Τι ωραία που ήταν σήμερα! Ακούσαμε και τον εσπερινό! 

-Μαμά! Γιαγιά! Ο παππούλης μας έδωσε από μια εικονίτσα! Δείχνει ένα μικρό παιδάκι και τον Χριστούλη να το αγκαλιάζει! είπε χαρούμενος ο Ραφαήλ δείχνοντάς την εικονίτσα. 

-Η δική μου εικονίτσα δείχνει έναν Άγιο ανάμεσα σε δύο λιοντάρια! Είπε η Δροσούλα. 

-Είναι ο Άγιος Ιγνάτιος! Ένας μεγάλος ιερομάρτυρας! Γιορτάζει αύριο! Μεγάλη η χάρη του! Είπε η γιαγιά καθώς έμπαιναν στο σπίτι.   

-Έλα, έλα γιαγιά να μας πεις την ιστορία! Είπαν τα εγγονάκια της, κάνοντας χώρο για τη γιαγιούλα τους στον καναπέ. 

-Ο Άγιος Ιγνάτιος είναι διάδοχος των Αγίων Αποστόλων. Έγινε Πατριάρχης της Αντιοχείας και ήταν μαθητής του Ιωάννη του Θεολόγου. 

-Γνώρισε τους Αποστόλους! Τους άκουσε και μίλησε μαζί τους! 

-Ναι, Δροσούλα μου, διδάχθηκε απ’ αυτούς τη χριστιανική πίστη! Κι έκανε πολλούς στην Αντιόχεια να πιστέψουν χάρη στα σωτήρια λόγια του και την ενάρετη ζωή του! 

Όταν ο αυτοκράτορας Τραϊανός περνούσε από την Αντιόχεια κι ενώ είχε διατάξει διωγμό των Χριστιανών, ο Άγιος Ιγνάτιος παρουσιάστηκε μπροστά του και υπερασπίστηκε τη χριστιανική πίστη. 

 Ο Τραϊανός αφού κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να του αλλάξει γνώμη και να τον κάνει να θυσιάσει στα είδωλα, διέταξε και ξεκίνησαν αμέσως τα μαρτύριά του.  

 Κι επειδή από όλα αυτά φυλάχθηκε αβλαβής με τη βοήθεια της θείας χάριτος, ο βασιλιάς τον έστειλε δεμένο στη Ρώμη για να δοθεί τροφή στα θηρία.  

Καθώς περνούσε από διάφορους τόπους και Εκκλησίες, μεγάλος στην ηλικία και φρουρούμενος από στρατιώτες, στήριζε τους Χριστιανούς με τη διδασκαλία του.  

-Πόσο θάρρος είχε κι αγάπη για τον Χριστό! Βασανιστήρια, ταλαιπωρίες, στερήσεις ακόμα και τα γηρατειά του δεν στάθηκαν εμπόδιο! 

-Βάδιζε με χαρά τον δρόμο του μαρτυρίου του! ΄Όταν έφτασε στη Ρώμη παρακάλεσε τον Θεό και Χριστιανούς της Ρώμης να μην εμποδίσουν τα λιοντάρια αλλά να τα αφήσουν να τον φάνε και να τον αλέσουν με τα δόντια τους για να γίνει άρτος γλυκός και καθαρός στον Θεό. 

Λαχταρούσε τόσο να θυσιαστεί και ν’ ανήκει ολοκληρωτικά σ’ Εκείνον που έλεγε: “Τώρα θα γίνω του Ιησού Χριστού μου”! 

Οδηγήθηκε στο Κολοσσαίο της Ρώμης, όπου μαζεύτηκε πλήθος κόσμου να δει αυτό το φρικτό θέαμα. Στο Αμφιθέατρο τα πεινασμένα λιοντάρια τον κατασπάραξαν. 

Διασώθηκαν λίγα οστά που τα μετέφεραν στην Αντιόχεια και τάφηκαν με τιμές.  

-Είχε φλογερή δίψα για το μαρτύριο! Ήθελε να γίνει το θέλημα του Θεού! Δεν ήθελε κανένας να επέμβει για να σωθεί! Το να πεθάνει για τον Χριστό το θεωρούσε πολύ ανώτερο από το να είναι βασιλιάς σ’ όλο τον κόσμο! 

Λένε ότι τα λιοντάρια δεν έφαγαν την καρδιά του Αγίου! Όταν την είδαν οι στρατιώτες την άνοιξαν και βρήκαν γραμμένο με χρυσά γράμματα το όνομα του Ιησού Χριστού. 

-Και γιατί ονομάζεται Θεοφόρος; 

-Ραφαήλ, ο Άγιος Ιγνάτιος ήταν εκείνο το ευλογημένο παιδάκι, το οποίο ο Χριστός το έβαλε ανάμεσα στους Αποστόλους, που συζητούσαν για πρωτεία και το πήρε στην αγκαλιά του, λέγοντας ότι όποιος ταπεινώσει τον εαυτό του σαν αυτό το παιδί, αυτός θα κερδίσει την Βασιλεία των ουρανών. 

- Ο ΄Άγιος Ιγνάτιος έφερε τον Χριστό στην καρδιά και στην ψυχή του! 

-Ναι, Δροσούλα μου, ο Άγιος Ιγνάτιος έζησε την τέλεια αγάπη του Θεού που νικά κάθε φόβο! 

Μακάρι να του μοιάσουμε και να πρεσβεύει για όλους μας! Είπε η γιαγιούλα κοιτάζοντας με αγάπη τα εγγονάκια της. 

 Σταυρούλα Δημητριάδη, Δασκάλα