Η εμπειρία ενός νέου που διακονεί αθόρυβα στις ανθρωπιστικές αποστολές του "ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΥ"

Οι ανθρωπιστικές αποστολές 

Ο «Εσταυρωμένος» ιδρύθηκε με σκοπό την έμπρακτη αρωγή προς τις περιθωριοποιημένες κοινωνικές ομάδες. Μία από αυτές είναι, βέβαια, οι φυλακισμένοι. Πώς ακριβώς, όμως, ευεργετούνται από τον Σύλλογό μας;

Όλα ξεκινούν από το Κέντρο Διαχείρισης Ανθρωπιστικής Βοήθειας της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος, παράρτημα του «Ε» (Θουκυδίδου 10, Βόλος). Σε αυτό συγκεντρώνονται ποικίλα αγαθά, τα οποία προέρχονται από εκούσιες αφιλοκερδείς δωρεές. Ο «Ε» ευχαριστεί με κάθε ευκαιρία όσους συνεπικουρούν στην προσπάθειά του.

Στο ΚΕ.Δ.Α.Β., λοιπόν, πολυάριθμοι εθελοντές, υπό τον συντονισμό του Δ.Σ. και των εργαζομένων του «Ε», ταξινομούν και τακτοποιούν τα προσφερθέντα. Πρόκειται για μία κοπιώδη διαδικασία, αφού, πέρα από το ενδιαφέρον για τα αντικείμενα, απαιτούνται αξιοπρεπείς συνθήκες και για τον χώρο καθ᾽ εαυτόν· πρέπει να διατηρείται καθαρός και «ζεστός», ώστε να παροτρύνει σε επίσκεψη και παραμονή.

Ο συνηθέστερος και απλούστερος τρόπος να ενισχυθεί κανείς από αυτό το έργο είναι η αυτοπρόσωπη παραλαβή όσων χρειάζεται. Προηγείται, βέβαια, η συνεννόηση με τους υπευθύνους για την κατάλληλη ώρα της συνάντησης. Αυτή η αμεσότητα, όμως, είναι ανέφικτη προκειμένου για τους κρατουμένους. Ο «Ε» δεν παραβλέπει τις ανάγκες και τις δυσκολίες και αυτού του τμήματος της κοινωνίας. Αυτονόητα, είμαστε όλοι ισότιμα τέκνα του Θεού· επομένως, αδελφοί μεταξύ μας. Καθένας μας έχει επακριβώς την αυτή δυνατότητα με τους συνανθρώπους του να μετανοήσει, να συγχωρηθεί από τον οικτίρμονα Κύριο και να μετάσχει της απερινόητης αγάπης και φιλανθρωπίας Του· ανεξάρτητα από τον τρόπο που αντιμετωπίζεται στην επίγεια ζωή, βάσει των ελλιπών κοσμικών κριτηρίων.

Ο «Εσταυρωμένος» αποπειράται απλώς να «ποιήσῃ τὰ διαταχθέντα ἡμῖν»:[1] Μεριμνά και για τους συν-αμαρτωλούς εκείνους, οι οποίοι συχνά παραγκωνίζονται, απορρίπτονται, απολησμονούνται.

Τα χρειώδη —τα οποία, δυστυχώς, λογίζονται για πολυτέλεια στο απαράκλητο δεσμωτήριο— επιλέγονται και τοποθετούνται επιμελημένα στο ειδικό όχημα της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος και Αλμυρού. Ο υπεύθυνος επικοινωνεί με την αρμόδια υπηρεσία, για να διευθετηθούν οι λεπτομέρειες της παράδοσης. Φροντίζει να συνοδεύεται από κάποιον εθελοντή. Ο τελευταίος είναι απαραίτητος, αφού πραγματοποιούνται μετακινήσεις σε οποιοδήποτε σωφρονιστικό κατάστημα της ηπειρωτικής Ελλάδας (Κορυδαλλού, Ελεώνα Βοιωτίας, Τριπόλεως, Τρικάλων, Μαλανδρίνου Φωκίδας, Άμφισσας, Λάρισας, Γρεβενών, Διαβατών Θεσσαλονίκης κ.ά.). Συντροφεύει τον οδηγό του «Ε» στις συχνά πολύωρες αποστολές και βοηθάει στη μεταφορά των προϊόντων. Αποκομίζει, παράλληλα, και ο ίδιος πολλαπλά οφέλη: τη βαθύτερη γνωριμία με έναν άλλον άνθρωπο· τις πλούσιες εμπειρίες της εξόρμησης· το αίσθημα της πλήρωσης και της ψυχικής ικανοποίησης που πηγάζει από την ανιδιοτελή στάση προς τον πλησίον.

Τόσο οι υπάλληλοι, όσο και οι τρόφιμοι νιώθουν ευγνωμοσύνη για τη διακονία του «Εσταυρωμένου» και δεν παραλείπουν να την εκφράζουν. Αυτό το γνήσιο «ευχαριστώ» είναι για τον «Ε» η μεγαλύτερη δικαίωση και επιβράβευση, αφού βιώνει έτσι την υλοποίηση των αγαθών του προθέσεων.

Είναι, φρονώ, απαραίτητο να συνεχίσει ο Οργανισμός μας αυτό το «opus magnum et difficile»[2]. Αλλά και οι συμπολίτες μας δεν πρέπει να μένουν αδρανείς. Η όποια συμβολή, οσοδήποτε μικρή, μπορεί, συνενωμένη με τις υπόλοιπες συνιστώσες, να είναι καθοριστική για την ευόδωση της φιλάλληλης δράσης του «Ε».

Τσαμπίκος Σκούμβρος

---

[1] Πβ. Κατὰ Λουκᾶν Εὐαγγέλιον, 17.10.

[2] Λατινική φράση: «έργο μεγάλο και δύσκολο».