-Γιαγιά, αγαπάμε πολύ τον Χριστούλη! (Για τους μικρούς μας φίλους)

Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ελήφθη από την πηγή: https://www.orthodoxianewsagency.gr/orthodoxes-provoles/o-pappous-i-giagia-kai-to-eggoni-gyro-apo-ti-fatni/

-Γιαγιά, αγαπάμε πολύ τον  Χριστούλη!

Η γιαγιά ποτίζει τις όμορφες τριανταφυλλιές του κήπου κι ακούει τα εγγονάκια της που παίζουν.  

-Πόσο μ’ αγαπάς Δροσούλα; ρώτησε ο Ραφαήλ την αδερφούλα του. 

-Τόοοοσο! Είπε η Δροσούλα ανοίγοντας τα χέρια της κι αγκαλιάζοντας τον μικρό αδερφούλη της. 

-Ξέρεις όμως ποιος μας αγαπάει πιο πολύ;  Ο Χριστούλης! Αγαπάει όλους τους ανθρώπους. Δεν τον ενδιαφέρει πως είναι απ’ έξω ο καθένας μας γιατί κοιτάζει μόνο εδώ! Είπε ο Ραφαήλ δείχνοντας με το δαχτυλάκι  την καρδούλα του.  

 -Η αγάπη Ραφαήλ του Χριστούλη είναι η τέλεια αγάπη! Δεν ξεχωρίζει κανέναν μας! Ούτε θυμώνει μαζί μας, μας συγχωρεί και είναι πάντα κοντά μας. Η αγάπη Του είναι ο σταυρός Του που είναι στολισμένος με τα πιο σπάνια μαργαριτάρια, την υπομονή και την ταπείνωση. Έχει την αγκαλιά Του πάντα ανοιχτή για όλους μας!  

-Παιδάκια μου, να ξέρατε μόνο πόσο μας αγαπάει ο καλός Θεούλης! Είμαστε δημιουργήματα δικά του και ποτέ δεν θα μας άφηνε να χαθούμε! Γι’ αυτό έστειλε τον υιό Του για να μας σώσει από την αμαρτία. Όποιος πιστέψει σ’ Αυτόν να μη χαθεί αλλά να κερδίσει την Βασιλεία των Ουρανών και την αιώνια ζωή!  Τόσο πολύ μας αγάπησε που τον υιό του τον αγαπητό παρέδωκε στο σταυρικό θάνατο. Είπε η γιαγιά αφήνοντας το ποτιστήρι στην άκρη. 

-Γιαγιά και πώς το ξέρει ο Χριστούλης ότι κι εμείς τον αγαπάμε; Ρώτησε ο Ραφαήλ. 

-Αν η σκέψη μας είναι κοντά Του, τα λόγια και τα έργα μας είναι λόγια καλοσύνης και αγάπης που φέρνουν την ειρήνη κι αν προσπαθούμε κάθε μέρα να γινόμαστε καλύτεροι τότε μας φωτίζει για να βαδίζουμε στον δρόμο Του. Του δείχνουμε έτσι την αγάπη μας!   

-Εγώ πάντα  κάνω το σταυρό μου πριν κοιμηθώ! Και παρακαλώ τον Χριστούλη για όλους τους ανθρώπους! Και όταν περνάω μπροστά από την εκκλησία κάνω το σταυρό μου!  Γιαγιά,  το σταυρουδάκι μου ποτέ δεν το βγάζω! Είπε ο Ραφαήλ πιάνοντας τον σταυρό του και φέρνοντάς τον στα χείλη του. 

-Γιαγιά, τον αγαπάμε πολύ Χριστούλη! Κάθε  Κυριακή πηγαίνουμε στην εκκλησία! Όταν κοινωνούμε το σώμα και το αίμα Του, η αγάπη αυτή μας πλημμυρίζει, γίνεται χαρά και αγαπάμε όλο τον κόσμο! Είπε η Δροσούλα. 

-Έτσι πρέπει να είναι η ζωή μας κοντά Του! Να ζούμε όλοι αγαπημένοι χωρίς κακίες και έχθρες και κάθε μέρα μας να είναι ευλογημένη! Να χαιρόμαστε και να απολαμβάνουμε τα δώρα που μας έχει χαρίσει! Κοιτάξτε γύρω σας! Ο ήλιος, ο ουρανός, τα δέντρα, τα πουλιά όλα υμνούν τον Κύριο! Ας κάνουμε κι εμείς το ίδιο!  

Σταυρούλα Δημητριάδη, Δασκάλα