Δυστυχώς, κοινωνώ με ψυχρότητα! Τι να κάνω;

Είναι αλήθεια πως πολλοί χριστιανοί, κι εγώ μερικές φορές, κοινωνούμε χωρίς να αισθανόμαστε κάποια κατάνυξη ...

Λες και δεν μας άγγιξε τίποτε!!! 

Μα, ούτε οι ύμνοι, οι ευχές, οι ιερές εικόνες, το ευώδες θυμίαμα, οι ευλαβείς πιστοί κ.α. δεν μαλάκωσαν την πέτρινη καρδιά μου!

Το φοβερό είναι πως δεν αισθάνομαι τίποτε και όταν κοινωνώ του Σώματος και Αίματος του Κυρίου!!!

Θέλω, αλλά...

Μας λείπει η κατάνυξη, η θέρμη της καρδιάς, τα δάκρυα, η συγκίνηση...

Και αναρωτιέμαι: 

- Τι μου συμβαίνει;  

- Πως θα μου φύγει αυτή η ψυχρότητα και η αναισθησία της καρδιάς μου;

Αυτέ τις ημέρες, μελετώ ένα βιβλίο που περιέχει ομιλίες του μακαριστού Αρχιμ. π. Εφραίμ Φιλοθεΐτου (+), με τίτλο: Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ (ομιλίαι), τόμος Β΄, έκδοση Ι.Μ.Φιλοθέου Αγίου Όρους. 

Στη σελίδα 89, γράφει τα εξής χαρακτηριστικά, που θα μας βοηθήσουν να ξεφύγουμε απ' αυτή την οδυνηρή κατάσταση:

"Πολλοί παραπονούνται πως κοινωνούν με ψυχρότητα, ότι δεν έχουν θέρμη στην μέσα στη ψυχή τους κ.λ.π. 

"Προ της Θ. Κοινωνίας ας κάνουμε μία δοκιμή και ας αρχίσουμε να προσευχόμαστε και να λέμε, εν αληθεία και εν επιγνώσει: 

"Αχ! Εγώ προκοπή δεν έχω Θεέ μου! Αχ! Πώς θα πάω να κοινωνήσω, που είμαι γεμάτος πληγές. Βρωμάνε οι πληγές μου. Εκεί έπεσα, σκουντούφλησα, έσπασα το κεφάλι μου, έχω το τάδε πάθος, την τάδε αδυναμία.Τι ψωριασμένη ψυχή που έχω! Προκοπή δεν έχω! 

"Πέρασαν τα χρόνια κι ούτε ένα πάθος ούτε μια αδυναμία μου δεν νίκησα. Πόσοι και πόσοι λογισμοί και επιθυμίες με πολέμησαν! Πως θα πάρω μέσα μου το Χριστό; Εκείνος είναι ο Άγιος. Οι άγιοι άγγελοι επιθυμούν να παρακύψουν στο Άγιο Θυσιαστήριο, να σκύψουν το κεφάλι και να δουν την Αγία Τράπεζα, την Αγία Αναφορά και φοβούνται, δεν τολμούν! 

"Κι εγώ, η ελεεινή, η βρώμικη  ψυχή, τολμώ όχι μόνον "παρακύψαι", αλλά να φάγω την Σάρκα και το Αίμα του Κυρίου! Εγώ ο σατανάς, ο διάβολος, που σκανδαλίζω τον άλλο! Εγώ ο φονιάς, που φόνευσα με την κατάκριση τόσες υπολήψεις ανθρώπων! Εγώ που σκανδάλισα με την αργολογία μου, με τα λόγια μου, με το ύφος μου; Δεν είναι αλήθεια αυτά που λέω; Πόσες πολλές αμαρτίες έχω κάνει, που κανείς δεν έκανε επάνω στη γη;  

"Λοιπόν, Θεέ μου, δέξαι με τον προσερχόμενόν Σοι ως τον Ληστήν, ως τον φονιά, ως την πόρνη και σώσε με".

Αδέλφια μου, 

Αν αυτά τα λόγια αγγίξουν την ψυχή μας, αν τα εκφράσουμε με συντριβή καρδίας, αν πιστεύουμε σ' αυτά που λέμε, τότε θα έλθουμε ενώπιον του Αγίου Ποτηρίου με συναίσθηση και ταπείνωση. Η Θ. Κοινωνία δεν είναι βραβείο για τους αναμάρτητους, αλλά φάρμακο αθανασίας για μας τους βρώμικους και αμαρτωλούς. Αρκεί να έχουμε μετάνοια.

Ας δοκιμάσουμε κι έχει ο Θεός. 

Μην απογοητευόμαστε, γιατί θα έρθει η χάρη του Θεού την ώρα που θα επιλέξει ο Κύριος.

π. Υάκινθος