Ήταν Νεομάρτυρας και ομολογητής! (Για τους μικρούς μας φίλους)

Η Δροσούλα βλέπει από το παράθυρο του λεωφορείου την πανέμορφη θέα, τα πανύψηλα πλατάνια, την πλούσια βλάστηση. Γραφικά χωριουδάκια κρεμασμένα θαρρείς πάνω στην αγκαλιά του Πηλίου! Και κάτω απλώνεται η καταγάλανη θάλασσα, ο Παγασητικός Κόλπος! 

-Φτάνουμε! Να ο Άγιος Λαυρέντιος γιαγιά! Το χωριό του Αγίου Αποστόλου του Νέου! 

Μπροστά της βλέπει ένα μικρό παιδάκι να παίζει σαν όλα τα παιδιά στα καλντερίμια και στους λιθόστρωτους δρόμους. Σ΄ αυτό το χωριό έζησε και μεγάλωσε ο αγαπημένος της Άγιος που τόσο θαυμάζει! Στα αυτάκια της ακούει την φωνή του ιερέα που χθες στον εσπερινό είπε ότι ο  Άγιος Απόστολος ο Νέος συνεχίζει να μένει στο πατρικό του σπίτι.  

Ο πατέρας του ονομαζόταν Κώστας Σταματίου και η μητέρα του Μέλω. Όταν έμεινε ορφανός στα 15 του πήγε στην Κωνσταντινούπολη και δούλευε σ’ ένα καπηλειό. Οι κάτοικοι του Αγίου Λαυρεντίου επειδή καταπιέζονταν από την βαριά φορολογία αποφάσισαν να προσφύγουν στους επιτρόπους του Σουλτάνου. Ο Βοεβόδας δεν αναγνώρισε τα έγγραφα που πήραν για καλύτερη μεταχείριση και τρεις από αυτούς φυλακίστηκαν στην Πόλη. Ο Άγιος  προθυμοποιήθηκε να γίνει μεσολαβητής και να υπερασπιστεί τους συγχωριανούς του. Τον συκοφάντησαν ότι υποκίνησε αυτή τη διαμαρτυρία και τον συνέλαβαν. 

Οι Τούρκοι προσπάθησαν με ταξίματα και υποσχέσεις, κολακείες να του αλλάξουν την πίστη. Ακόμη κι ένα άλογο χρυσοστόλισαν για να τον δελεάσουν με τιμές και πλούτη. Όμως ο Άγιος έμενε σταθερός στην πίστη του λέγοντας: “Εγώ Χριστιανός είμαι και δεν αρνούμαι την αγία μου πίστη”. Τον μεταφέρουν από κριτή σε κριτή χωρίς αποτέλεσμα.  

Ο Άγιος τους έλεγε: «Μην αργοπορείτε και χάνετε τον καιρό σας, ό,τι είναι να κάνετε κάντε το γρήγορα. Οποιονδήποτε θάνατο και αν μου δώσετε θα τον δεχθώ προθυμότατα για χάρη του Χριστού μου. Μην αργοπορείτε λοιπόν. Θέλετε να με κάψετε; Να μαζέψω εγώ τα ξύλα και να ετοιμάσω την φωτιά. Θέλετε να με απαγχονίσετε; Να ετοιμάσω με τα ίδια μου τα χέρια τη θηλειά. Θέλετε να με αποκεφαλίσετε; Δώστε μου το ξίφος να το ακονίσω εγώ όσο χρειάζεται».  

Βασανίστηκε σκληρά και αποκεφαλίστηκε σε ηλικία 19 ετών. Το λείψανό του το έριξαν στον Βόσπορο ενώ η Τίμια Κάρα του διασώθηκε και παραδόθηκε στο Πατριαρχείο. 

Αργότερα μεταφέρθηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του τον Άγιο Λαυρέντιο, στο σπίτι του, που είχε ανοικοδομηθεί σε ναό, μετά από θαυμαστή προτροπή του ίδιου του Αγίου. 

-Πόσο μεγάλη πίστη και αγάπη για τον Χριστό είχε ο Άγιος! Άκουσε τη γιαγιά της να λέει καθώς κρατούσε στα χέρια της τους άρτους για την αρτοκλασία που θα έκαναν. 

-Ήταν Νεομάρτυρας και ομολογητής! Δεν τον συγκίνησαν τα πλούτη και η δόξα παρ’ όλο το που ήταν νέο παιδί! Είπε η μαμά της Δροσούλας που κρατούσε από το χέρι τον μικρό Ραφαήλ. 

Η Δροσούλα έτρεχε στο πλακόστρωτο καλντερίμι. Ήθελε πρώτη να προσκυνήσει τον Άγιο. 

Οι καμπάνες άρχισαν να χτυπούν ρυθμικά, χαρούμενα... Μεγάλη γιορτή η μνήμη ενός Αγίου! 

Σταυρούλα Δημητριάδη, δασκάλα