Ήταν πιστές και αφοσιωμένες! (Για τους μικρούς μας φίλους)

Η γιαγιά χτένισε απαλά τα μακριά μαλλάκια της εγγονούλας της και της έπλεξε δύο πανέμορφες κοτσιδούλες. 

 -Σ’ ευχαριστώ γιαγιούλα! είπε κοιτάζοντας το κεφαλάκι της στον καθρέφτη.  

 -Δροσούλα, αύριο είναι η Κυριακή των Μυροφόρων! Η εκκλησία μας τιμά τους μάρτυρες της Ταφής και της Ανάστασης του Κυρίου μας.  

-Και ποιοι είναι αυτοί οι μάρτυρες γιαγιά; ρώτησε η Δροσούλα χαϊδεύοντας το χεράκι της γιαγιάς της. 

-Είναι ο Ιωσήφ από την Αριμαθαία που ζήτησε από τον Πιλάτο το σώμα του Κυρίου και το ενταφίασε μαζί με τον Νικόδημο. Αυτοί είναι μάρτυρες  της Ταφής του Κυρίου!  

- Και οι Μυροφόρες πρώτες είδαν την Ανάσταση! Πετάχτηκε και είπε η Δροσούλα.  

-Ναι, είναι μάρτυρες της Ανάστασης του Κυρίου!  Πρώτες είδαν την Ανάσταση και πήγαν στους μαθητές Του το χαρούμενο μήνυμα. Έπρεπε από το γυναικείο γένος που αμάρτησε και κληρονόμησε την κατάρα, αυτό πρώτο να δει και να ακούσει τη χαρά της Ανάστασης! 

-Πόσο Δίκαιος είναι ο Χριστούλης μας και πόσο πολύ μας αγαπάει! Είπε η Δροσούλα ακουμπώντας το κεφαλάκι της στην ποδιά της γιαγιάς της. 

-Οι Μυροφόρες αγαπούσαν πολύ τον Κύριο και ήταν κοντά Του συνέχεια!  Αγόρασαν πολύτιμα μύρα και πήγαν να αλείψουν πολύ πρωί το σώμα Του. Όταν έφτασαν είδαν δύο αγγέλους μέσα στο μνημείο κι έμαθαν πρώτες ότι ο Χριστός αναστήθηκε! 

-Και ποιες ήταν οι Μυροφόρες γιαγιά;  

-Πρώτη μετά την Θεοτόκο ήταν η  Μαρία η Μαγδαληνή, η Σαλώμη, κόρη του Ιωσήφ, η Ιωάννα, η γυναίκα του Χουζά, η Μαρία και η Μάρθα οι αδερφές του Λαζάρου, η Μαρία του Κλωπά, η Σωσσάνα και πολλές άλλες που υπηρετούσαν τον Χριστό και τους μαθητές του με δικά τους έξοδα.   

-Ήταν πιστές και αφοσιωμένες! Ποτέ δεν τον εγκατέλειψαν! Είπε  με μεγάλο θαυμασμό η Δροσούλα. 

-Πόσες αρετές είχαν! Μακάρι να μοιάσουμε σ’ αυτές τις ευσεβείς γυναίκες! Είπε η γιαγιά καθώς αγκάλιαζε την αγαπημένη της εγγονούλα... 

                                                                                                                          Σταυρούλα Δημητριάδη, δασκάλα