“Πρώτα ο Θεός...” (Για τους μικρούς μας φίλους)

Το  κοριτσάκι κάθισε δίπλα στη σόμπα. Έτριψε τα χεράκια του προσπαθώντας να τα ζεστάνει. Τα μαγουλάκια του ήταν κατακόκκινα! Είχε βγει έξω στην παγωνιά από πολύ πρωί. Ήθελε να βοηθήσει την γιαγιά του να φροντίσουν όλα τα ζωάκια, να τους βάλουν τροφή, νερό και ό,τι άλλο χρειαζόταν. 

Τι ωραία που είναι να ξυπνά πρωί! Αυτό της λέει και η γιαγιά της. Η πρωινή δροσιά είναι το πρώτο χάδι  του Θεού. Έτσι ξεκινάμε με όρεξη και δύναμη την ημέρα. 

Αχ, αγαπημένη μου γιαγιά! Πρωί πρωί κάτω από το προσκυνητάρι είσαι! Ο πρώτος σου λόγος είναι προς τον Θεό η ταπεινή σου προσευχούλα. Κι ας μην ξέρεις πολλά γράμματα! Κι ας μην ξέρεις καλά καλά να διαβάζεις. Όμως όταν σε βλέπω τα πρωινά να στέκεσαι εκεί και να κάνεις τον σταυρό σου με τόση πίστη και να σ’ ακούω να σιγοψιθυρίζεις ύμνους και ευχές τότε η αγάπη μου γίνεται μεγαλύτερη...  

Βάζεις πάντα σε όλα πρώτα τον Θεό. “Πρώτα ο Θεός...”. Να γίνει σε όλα το θέλημα του Θεού και μετά το δικό σου. Αχ γιαγιάκα μου! Πόσα πράγματα μου έχεις μάθει! Τι φωτεινό παράδειγμα είσαι για μένα!  

Το καντηλάκι πάντα αναμμένο είναι η παρηγοριά του σπιτιού μας. Κάθε μέρα γιορτάζουν οι άγιοι μου λέει... Κι όταν ζυμώνει πρόσφορα μοσχομυρίζει όλο το σπίτι! Κι όταν θυμιάζει  ευωδιάζει! Όταν πηγαίνει να κοινωνήσει ζητά συγγνώμη απ’ όλους! Ακόμη και από εμένα!   

Για όλους έχει ένα καλό λόγο να πει. Για όλους νοιάζεται. Και φαγητό θα πάει στην κυρα - Κατίνα που είναι ανήμπορη. 

Όλα τα προλαβαίνουν τα χρυσά χεράκια της γιαγιάς μου! Μου είπε όμως το μυστικό που το έκρυψα βαθιά μες στην καρδιά μου:  

-Ο Χριστός είναι η πηγή της δύναμής μου!   

Σ.Δ. Δασκάλα