"Παππούλη,... εγώ θα τον ξεκρεμούσα..."

Κυριακή των Βαΐων...

Η ακολουθία του Νυμφίου ήταν σε εξέλιξη...

Ο λειτουργός, καθισμένος στο Άγιο Βήμα προσεύχονταν με το κομποσχοινάκι του και απολάμβανε τους υπέροχους και κατανυκτικούς ύμνους που απέδιδαν οι καλλίφωνοι ιεροψάλτες του Ιερού  Μητροπολιτικού Ναού Αγίου Νικολάου Βόλου...

Ξαφνικά, εισέρχεται με φόρα στο Ιερό ένα αγοράκι περίπου 4,5 ετών..

-Βρέ, καλώς τον... Πως σε λένε;

- Με λένε  Η. και είμαι 4,5 χρονών. Σε δυο μήνες θα μπω στα 5....

- Δεν θα φιλήσεις το χεράκι του παππούλη; 

Έσκυψε και φίλησε με απλότητα το ιερατικό χέρι. Κάνει μεταβολή και αρχίζει να ασπάζεται όλες τις εικόνες που ήταν τοποθετημένες πάνω στο σύνθρονο. Σκαρφάλωσε πάνω στον θρόνο του επισκόπου και στα παραθρόνια. Ήταν κοντούλης και όλα φαινόντουσαν πανύψηλα... Όμως, δεν τον εμπόδισε τίποτε!!! Ο ασπασμός των εικόνων φανέρωνε την αγνή και ανιδιοτελή αγάπη του για το Θεό, την Παναγία και τους αγίους... 

Πριν αναχωρήσει από το Ιερό Βήμα, έρχεται μπροστά στον λειτουργό και του λέει:

- Παπούλη, αν έβλεπα να σταυρώνουν τον Χριστούλη  θα τον ξεκρεμούσα από το σταυρό...

Ο Ιερεύς, έμεινε άναυδος...  

Αυτό το παιδάκι εξέφρασε την αγάπη του για το Χριστό με απλότητα και καθαρότητα νου και καρδιάς... Έδωσε ένα μήνυμα με αποδέκτες όλους μας...

-Αχ, γλυκό μου παιδάκι...

Κάποτε θα καταλάβεις πως όλοι εμείς οι χριστιανοί σταυρώνουμε  καθημερινά τον Κύριο, τον Πλάστη και Δημιουργό μας, με τις αμαρτίες μας, τους αρνητικούς λογισμούς μας, τις κακές μας επιθυμίες, τις πολυάριθμες πτώσεις και τα πάθη μας, αλλά και τις πολλές παραλήψεις μας....

Τ Ε Λ Ι Κ Α,

τα παιδάκια μας

είναι τα μόνα που μπορούν να μας διδάξουν 

για πολλά θέματα που εμείς οι μεγαλύτεροι

λησμονήσαμε και περιφρονήσαμε...

π. Υάκινθος