Γενναίοι νεομάρτυρες (ΠΟΙΗΜΑ)

 

ΓΕΝΝΑΙΟΙ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΕΣ

Αναρίθμητα, μυριάδες
γνωστά και άγνωστα
τα ονόματά σας
δε δειλιάσατε
με τις φωνές και τις απειλές
των Τούρκων
δεν σας παρέσυραν τα γλυκά λόγια τους
δε σας λύγισαν
τα φριχτά βασανιστήρια
μείνατε στύλοι λαμπροί, ακλόνητοι
γίνατε λαμπάδες
που καίγονταν
και λαχταρούσαν
την ομολογία.

Τετρακόσια χρόνια
κάτω από την σκλαβιά
των Τούρκων
άνθη  του Χριστού
δε χαθήκατε, δε μαραθήκατε
γίνατε ακόμα πιο δυνατά
και ευωδιάσατε.

Γενναίοι νεομάρτυρες
ανοίξατε τις πύλες του ελέους
υψωθήκατε αναζητώντας
τη βασιλεία Του
δεν θελήσατε μεγαλεία, πλούτη και δόξα
αγαπήσατε τον Χριστό και την πατρίδα σας
ντυθήκατε με της υπομονής
την άφθαρτη στολή
ομολογώντας ξανά και ξανά
στους βασανιστές σας
“Χριστιανός είμαι
και Χριστιανός θα πεθάνω”

Μικρά παιδιά, νέοι
αλλά και μεγαλύτεροι
αθλητές στεφανηφόροι
όλοι σας διαλέξατε
την πύλη την στενή
αυτή που οδηγεί μόνο
 κοντά Του.

Σ.Δ.Δασκάλα