Η Μπουμπουλίνα (Για τους μικρούς μας φίλους)

Ο Ραφαήλ με τον ξάδελφό του τον Σωτήρη και τη μανούλα του, συνεχίζουν την ξενάγησή τους στην έκθεση της Μητροπόλεώς τους για τα “200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση του 1821”.

 

- Κι αυτή ποια ηρωίδα είναι; ρώτησε ο μικρός Ραφαήλ, δείχνοντας με το δαχτυλάκι του τον μεγάλο πίνακα όπου μια γυναίκα με επιβλητική παρουσία έδινε διαταγές πάνω σ' ένα καράβι.

 

- Είναι η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα, του απάντησε η μανούλα του. Όλοι αυτοί που βλέπεις στην έκθεση είναι ήρωες του 1821.

 

- Είναι ηρωίδα! Έχει κι ένα όπλο στη μέση της. Φαίνεται και ατρόμητη! Είπε ο Ραφαήλ καθώς θαύμαζε τον μεγάλο πίνακα!

 

- Πραγματικά ήταν ατρόμητη! Είπε ο Σωτήρης γεμάτος ενθουσιασμό γιατί ήξερε πολύ καλά την ιστορία της Μπουμπουλίνας.

 

- Ελάτε! Πλησιάστε. Εδώ γράφει πληροφορίες για την ζωή της. Ας τις διαβάσουμε.

 

Η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα καταγόταν από την Ύδρα. Η μητέρα της, η Σκεύω Κοκκίνη, τη γέννησε στη φυλακή της Κωνσταντινούπολης στις 11 Μαϊου 1771, όταν πήγε να επισκεφτεί τον πατέρα της, που ήταν φυλακισμένος για στη συμμετοχή του στα Ορλοφικά, τον Σταυριανό Πινότση. Εκεί βαφτίστηκε από τον Παναγιώτη Μούρτζινο, πολέμαρχο της Μάνης.

 

Παντρεύτηκε τον Σπετσιώτη Δημήτριο Γιάννουζα και απέκτησε τρία παιδιά, τον Ιωάννη, τον Γεώργιο και τη Μαρία.΄Εχασε τον άντρα της από αλγερινούς πειρατές. Παντρεύτηκε για δεύτερη φορά τον πλοίαρχο Δημήτριο Μπούμπουλη και απέκτησε μαζί του τρία παιδιά, την Ελένη, την Σκεύω και τον Νικόλαο, όμως σκοτώθηκε κι αυτός από αλγερινούς πειρατές.

 

Η Μπουμπουλίνα κληρονόμησε τεράστια περιουσία από τους δύο συζύγους της. Έγινε μέτοχος σε πολλά σπετσιώτικα καράβια και κατόρθωσε να αυξήσει την περιουσία της, την οποία διαθέτει για ν' αγοράσει καράβια και εξοπλισμό για την Ελληνική Επανάσταση.

Γίνεται μέλος της Φιλικής Εταιρείας. Αγοράζει όπλα και πολεμοφόδια και τα κρύβει στο σπίτι της.

 

Δημιούργησε ένα δικό της εκστρατευτικό σώμα από Σπετσιώτες που τους αποκαλούσε “Γενναία μου παλικάρια ” , στην ξηρά, το οποίο συντηρούσε η ίδια.

 

Κατασκεύασε τρία δικά της πλοία, το ένα με το όνομα “Αγαμέμνων” ήταν το μεγαλύτερο πλοίο που πήρε μέρος στην Ελληνική Επανάσταση. Είχε αναλάβει όλα τα έξοδα από τα πλοία της και τα πληρώματά τους.

 

Με τον “Αγαμέμνων” πήρε μέρος στον αποκλεισμό της Μονεμβασιάς, στην πολιορκία και την άλωση του Ναυπλίου και της Τρίπολης.

 

Έτσι, τα δύο πρώτα χρόνια της Επανάστασης η περιουσία της ξοδεύτηκε.

 

Με την κατάληψη του Ναυπλίου από τους Έλληνες 30 Νοεμβρίου 1822 η Μπουμπουλίνα εγκαταστάθηκε εκεί που ήταν και η πρωτεύουσα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους και της δίνουν κλήρο για την προσφορά της στον αγώνα.

 

Στον δεύτερο εμφύλιο πόλεμο, δολοφονούν τον γαμπρό της Πάνο και γιο του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, ο οποίος φυλακίζεται μαζί με άλλους πολέμαρχους σ' ένα μοναστήρι της Ύδρας του Προφήτη Ηλία. Η Μπουμπουλίνα από σεβασμό στο πρόσωπό του αντέδρασε ζήτησε την αποφυλάκισή του. Θεωρήθηκε επικίνδυνη και εκδιώχτηκε από το Ναύπλιο, αφού της αφαίρεσαν τον κλήρο.

 

Η Μπουμπουλίνα επιστρέφει πικραμένη και απογοητευμένη στις Σπέτσες, έχοντας ξοδέψει όλη την περιουσία της στον πόλεμο. Το Μάιο του 1825 ο γιος της Γεώργιος Γιάννουζας κλέφτηκε με την Ευγενία Κούτση, κόρη πολύ πλούσιας οικογένειας και κατά τη διάρκεια λογομαχίας της οικογένειας των Κουτσαίων με την Μπουμπουλίνα, η Μπουμπουλίνα πυροβολήθηκε στο μέτωπο και έχασε τη ζωή της.

 

Μετά το θάνατό της οι Ρώσοι της απένειμαν τον τίτλο του ναυάρχου μοναδική τιμή για γυναίκα στα χρονικά.

 

- Πραγματική ηρωίδα! Είπε ο μικρός Ραφαήλ. Τα ματάκια του δεν χόρταιναν να βλέπουν τον πίνακα με την Μπουμπουλίνα. Μπροστά του περνούσαν πλοία, φρεγάτες, άκουγε φωνές, σαλπίσματα, κανονιές, μα πάνω απ' όλα ξεχώριζε τη φωνή της Μπουμπουλίνας βροντερή να λέει:

 

“Εμπρός! Γενναία μου παλικάρια!”.

Σ.Δ.Δασκάλα