Κρυφό σχολειό (ΠΟΙΗΜΑ)

Κρυφό σχολειό

Χτυπά η καμπάνα μες στο σκοτάδι

ψίθυροι μόνο αντηχούν

τα σύννεφα κρύψαν το φεγγαράκι

κι ένα παιδάκι περπατεί

με αναμμένο φαναράκι

που τρεμοσβήνει απ' τον αέρα.

Χειμώνας ήρθε, χιόνι σκεπάζει

τις σκλαβωμένες γειτονιές

αργά τα πόδια περπατάνε

στις παγωμένες ερημιές.

Στον κόρφο του κάτι έχει κρυμμένο

το σφίγγει μ' αγάπη

μιλάει μαζί του και παίρνει θάρρος.

- Σε λίγο φτάνουμε, λίγο ακόμα

ο παπα – Γιώργης μας περιμένει...

Το πλακοκόντυλο δεν απαντάει.

- Κρυφά να έρθω, κρυφά να φύγω

κρυφά να μάθω γράμματα ιερά ...

μιλάει κι ας ξέρει πως είναι μόνο...

Όλα ησυχάζουν κι αναστενάζουν.

- Μα... τι γίνεται εδώ μέσα

στο εκκλησάκι το μικρό;

Σφυρίζει ο βοριάς καθώς περνάει...

Σκύβει, κοιτάζει και βλέπει μέσα

έναν παπά κι έναν μικρό.

- Να! Διάβασε τώρα το Ευαγγέλιο

τούτο το βιβλίο το ιερό.

Διαβάζει σιγά, δειλά το παιδάκι

και το κεράκι φέγγει θαμπό.

- Κι απ' το ψαλτήρι, ψαλμούς να πούμε

παππούλη μου, σε παρακαλώ!

- Παππούλη, να φύγω τώρα

η μάνα μου 'πε να μην αργήσω

γιατί είναι νύχτα χωρίς φεγγάρι

κι οι Τούρκοι έξω σεργιανίζουν.

- Άντε παιδί μου φτάνει γι ' απόψε

τα πλάκωσε όλα η σκοτεινιά.

- Καλέ μου παππούλη την ευχή σου δώσ΄μου...

- Της Παναγιάς μας και του Χριστούλη

η ευλογία να σε σκεπάζει

σε κάθε σου βήμα παιδί μου καλό.

Σ.Δ.Δασκάλα