Τώρα! (ΠΟΊΗΜΑ)

Τώρα!

Κοίτα τ' αστέρια πως λαμπυρίζουν

μέσα στης νύχτας τη σιγαλιά

Άκου τα πουλιά πως τιτιβίζουν

κουρνιάζουν πάνω στα κλαδιά.

Γλυκά φυσάει το αεράκι

φέρνοντας μες στη σιγαλιά

άγγιγμα σαν ένα χαδάκι

του γιασεμιού την ευωδιά

Σήκω επάνω! Τώρα είν' η ώρα να πολεμήσεις!

Σήκω σου λέω

να μην αργήσεις

κάνε το βήμα σου γοργό!

Καβάλα στ' άλογο

Το όπλο ξυπνάει.

“Με θάρρος” του λέει

“να με κρατήσεις να μη δειλιάσεις ούτε λεπτό”.

Απλώνει το χέρι το παλικάρι

τραβάει τα γκέμια και ξεκινάει.

Στα μάτια μπροστά του

γυναίκα βλέπει, πατρίδα τη λένε

γι' αυτήν πολεμάει

λεύτερη θέλει να γίνει ξανά

του Τούρκου το ποδάρι να φύγει μακριά

να μην πατάει το χώμα το ιερό

να υψώσουν ξανά σημαία και σταυρό.

Τρέχει, καλπάζει το παλικάρι

ένα ξωκκλήσι βλέπει μπροστά του

θάρρος και πίστη τον πλημμυρίζουν

και γονατίζει στην πόρτα απ' έξω

σκύβει φιλάει το χώμα το ιερό

σηκώνει ψηλά το κεφάλι

κοιτάζει τον γαλάζιο ουρανό.

“Τώρα είν' η ώρα ” φωνάζει με σθένος

“Χριστέ μου δύναμη δώσ' μου ν' αγωνιστώ”.

Τα μάτια λάμπουν, γυαλίζουν

σηκώνεται και κάνει τον σταυρό.

Τα δέντρα, τα πουλιά του ψιθυρίζουν

“σήκω είν' ώρα να πολεμήσεις”

μη στέκεις σου λέμε ούτε λεπτό”

Σηκώνεται ολόρθος ψηλά το κεφάλι

Χριστός και Ελλάδα μαζί περπατούν.

Τώρα είν΄η ώρα του φωνάζουνε όλα

Τώρα! Μη στέκεις λεπτό!

Μπαίνει στη μάχη, μες στην αντάρα

αστράφτει σπαθί καθαρό δυνατό.

Σ.Δ.Δασκάλα