Μια ιστορία για τον Άγ. Νικόλαο (Για τους μικρούς μας φίλους)

Ο Ραφαήλ ξυπνάει από τις καμπάνες που χτυπούν γλυκά, μελωδικά. Κάθεται στο κρεβατάκι του και νιώθει μέσα του μια γλυκιά ευχαρίστηση. Σήμερα είναι μεγάλη γιορτή! Γιορτάζει ο Άγιος Νικόλαος! Ο πολιούχος και ο προστάτης της πόλης τους!  Ο Βόλος όλος πανηγυρίζει!

Γιορτάζει και ο παππούς του ο Νίκος! Ο συμμαθητής του ο Νικόλας!  Κι ο αγαπημένος του φίλος! Και πόσοι άλλοι συγγενείς και φίλοι... Ο μπαμπάς του, τον φωνάζει και τρέχει κοντά του.

-Καλημέρα, μπαμπά!

- Καλημέρα Ραφαήλ! Τον αγκαλιάζει και τον οδηγεί σε μια μεγάλη εικόνα με ένα καντήλι αναμμένο.

- Είναι ο Άγιος Νικόλαος. Ραφαήλ, σήμερα που γιορτάζει, θα σου πω μια αληθινή ιστορία.

Στο νησί μας, από πολύ παλιά, οι άντρες γίνονταν ναυτικοί για να ζήσουν την οικογένειά τους. Ο παππούς μου ήταν καπετάνιος, ταξίδευε πολλούς μήνες. Μια μέρα ξέσπασε δυνατή καταιγίδα και τα θεόρατα κύματα κόντεψαν να βουλιάξουν το καράβι τους. Συγκέντρωσε τους ναύτες του στο κατάστρωμα και γονατισμένοι με δάκρυα στα μάτια προσευχήθηκαν στον Άγιο Νικόλαο να τους λυπηθεί και να τους σώσει. Δεν πρόλαβαν να τελειώσουν την προσευχή τους και ο ουρανός άνοιξε κι ένα πελώριο ουράνιο τόξο φάνηκε.

-Ήταν θαύμα! Ο Άγιος Νικόλαος τους άκουσε! Είπε ο Ραφαήλ ενθουσιασμένος.

- Από τότε όλη η οικογένειά μας τιμάει τον Άγιο Νικόλαο. Είναι ο προστάτης μας.

- Κι αυτή η εικόνα; ρώτησε ο Ραφαήλ.

- Αυτή την εικόνα, την παρήγγειλε ο παππούς μου, όταν γύρισε σ' έναν αγιογράφο. Την πήρε ο μπαμπάς μου και τώρα εγώ...

-Και όταν μεγαλώσω εγώ... είπε ο Ραφαήλ και τα ματάκια του έλαμψαν. Πες μου, μπαμπά, για την ζωή του Αγίου...

-Οι γονείς του Αγίου Νικολάου, του άφησαν μεγάλη περιουσία, που την διέθεσε για την ανακούφιση των πονεμένων, των ορφανών, των κατατρεγμένων. Ίδρυσε νοσοκομεία και φιλανθρωπικά ιδρύματα.

- Αγαπούσε τους ανθρώπους και ήθελε να τους βοηθάει! Είπε ο Ραφαήλ.

- Ναι και η ασκητική ζωή και οι αρετές του, τον έκαναν γρήγορα αρχιεπίσκοπο Μύρων της Λυκίας. Αγαπούσε το ποίμνιό του και το καθοδηγούσε. Φυλακίστηκε, εξορίστηκε και πέρασε βασανιστήρια στα χρόνια του Διοκλητιανού. Όταν έγινε αυτοκράτορας ο Μέγας Κωνσταντίνος έγινε ξανά αρχιεπίσκοπος. Πήρε μέρος στην Α΄Οικουμενική Σύνοδο κι όλοι κατάλαβαν τη σοφία του.

Τα θαύματά του στη στεριά και στη θάλασσα είναι πάρα πολλά. Δεν εγκαταλείπει κανέναν! Εμείς εδώ είμαστε ευλογημένοι! Έχουμε στον ναό του Αγίου Νικολάου ένα μέρος από το αριστερό βραχίονά του!

- Έλα Ραφαήλ, ας ασπαστούμε την εικόνα του Αγίου και ας πάμε στο καθιστικό. Σε λίγο ξεκινάει η θεία λειτουργία. Σήμερα θα την παρακολουθήσουμε από την τηλεόραση λόγω των έκτακτων μέτρων για την πανδημία.

Ο Άγιος Νικόλαος να μας προστατεύει και να μας φωτίζει σε κάθε μας βήμα! Να είναι στο πλευρό όλων των ανθρώπων που τον έχουν ανάγκη! Είπε ο μπαμπάς κάνοντας το σταυρό του.

-Αμήν! Και του χρόνου να μπορέσω να γίνω ξανά παπαδάκι στη γιορτή του Αγίου Νικολάου όπως πέρυσι, μπαμπά! είπε ο Ραφαήλ.

Σ.Δ.Δασκάλα