Για τα πετεινά του ουρανού!!!

Ένας απλός άνθρωπος.

Ένα πλάσμα δικό Σου...

Κι όμως αυτό που έκανε ήταν τόσο μεγάλο και τόσο θαυμαστό!

Σήμερα κρατώντας ένα σακουλάκι με σιτάρι το έριχνε στα περιστέρια του πάρκου.

Κι αφού το άδειασε γύρισε πέταξε στον κάδο την άδεια σακουλίτσα και έφυγε ήσυχα και αθόρυβα από εκεί.

Και είδα όλα τα περιστέρια να τρώνε με ευχαρίστηση αυτήν ανέλπιστη τροφή.

... και τότε σκέφτηκα...

Μήπως αυτό δεν κάνει κι ο Κύριος για μένα για όλους μας;

Όπως φροντίζει αυτά τα πετεινά του ουρανού που βρίσκουν τροφή έτσι δεν φροντίζει και τα παιδιά του;

Κι εκεί που απελπισμένοι στεκόμαστε και βλέπουμε αδιέξοδο εμφανίζεται σαν λαμπρός ήλιος που τα κάνει καινούρια όλα.

Και παίρνουμε δύναμη και θάρρος και ξεκινάμε από την αρχή.

Και ξανά από την αρχή όσες φορές κι αν χρειαστεί.

Η πρόνοια και το έλεος του Κυρίου μας θα μας αγκαλιάζουν σε κάθε μας βήμα αρκεί να πηγαίνουμε κοντά Του...

 

Σ.Δ.Δασκάλα