Προ ημερών, βάδιζα σ' έναν μεγάλο δρόμο της πόλεως του Βόλου.
Ήταν πρωί...
Η κίνηση των μαθητών έντονη, αφού πλησίαζε η ώρα που θα κτυπούσε το κουδούνι του σχολείου τους.
Εκείνη τη στιγμή, πάνω στο πολυσύχναστο πεζοδρόμιο, είδα μια μητέρα που συνόδευε το μικρό παιδάκι της μέχρι την είσοδο του σχολείου.
Κάποια στιγμή, λοιπόν, παρατήρησα πως η κυρία σταμάτησε καταμεσής του δρόμου και γονάτισε μπροστά στο παιδάκι της.
Είχαν λυθεί τα κορδόνια των υποδημάτων του παιδιού, κι εκείνη έσκυψε και τα έδεσε...
Αυτή η εικόνα, μπορεί να είναι κάτι το συνηθισμένο στην καθημερινότητα, αλλά είχε πολλούς έντονους και μεγάλους συμβολισμούς.
Βεβαίως, οι περισσότεροι προσπερνούν αυτό το γεγονός, χωρίς καν να σκεφτούν λίγο πιο βαθιά.
Προσωπικά, εντυπωσιάστηκα βλέποντας αυτή τη μάνα να γονατίζει μπροστά στο παιδί της...
Σκέφτηκα και είπα μέσα μου:
- Μα, κάτι ανάλογο έκανε και ο Χριστός, ο αληθινός Θεός μας, ο Μονογενή Υιός του Θεού, ο Κυβερνήτης του κόσμου!!!
- Ο Πλάστης και Δημιουργός, έσκυψε μπροστά στα αμαρτωλά πλάσματά Του, για να τους πλύνει τα βρώμικα πόδια τους:
- Τι αγάπη... Τι ταπείνωση.... Τι στοργή..... Τι μεγαλείο.... Τι θεϊκή διακονία!!! \
- Αυτή η εικόνα -της γονατισμένης μάνας μπροστά στο μικρό παιδάκι της- με συγκλόνισε, διότι μ' έκανε να σκεφτώ τον Κύριο και την Αγία Ταπείνωσή Του...
- Ο Χριστός καταδέχτηκε να σκύψει αυχένα και γόνατα ενώπιον των αμαρτωλών πλασμάτων Του!!!
- Αν ο Κύριος έκανε αυτή την κίνηση -που δήλωνε αγάπη και ταπείνωση-, τότε τι να πούμε εμείς που θέλουμε μόνο να μας διακονούν οι άλλοι και να μας αναγνωρίζουν ως καλύτερους;
- Αυτό το παράδειγμα θα πρέπει να μας εμπνέει και να μας οδηγεί στη σχέση μας με του άλλους.
-,Να, λοιπόν, καθημερινές ευκαιρίες διδασκαλίας και πνευματικής οικοδομής.
- Τα πάντα ας μας οδηγούν στο Θεό για δοξολογία και ευγνωμοσύνη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου