Το... ξεκαθάρισμα!!!

Προ ημερών, βρέθηκα για λίγες ημέρες σε μια υπέροχη παραθαλάσσια περιοχή ενός μικρού οικισμού. Η απόσταση του καλύμματός μας από την μοναχική αμμουδιά ήταν λιγότερο από εκατό μέτρα. Ακούγαμε το κύμα να εκτονώνεται με δύναμη στην ακτογραμμή, βλέπαμε από το μπαλκόνι την απεραντοσύνη της θάλασσας, τα ψαροκάικα να ανοίγονται στο πέλαγος, τους γλάρους να πετούν πάνω από τη θάλασσα, για να βρουν τροφή, και τον ήλιο ν' αγκαλιάζει με στοργή όλη τη φύση και δοξάζαμε το Θεό για τις πολλές ευεργεσίες Του. 

Ένα απόγευμα, άλλαξε όλη αυτή η υπέροχη εικόνα... 

Ο ουρανός γέμισε από γκρίζα σύννεφα, Οι γλάροι, τα χελιδόνια, οι καρδερίνες και τα κοράκια εξαφανίστηκαν, ψάχνοντας για καταφύγιο. Η θάλασσα άρχισε να αυξάνει τον κυματισμό της και ο αέρας δυνάμωνε την έντασή του. Όλα αυτά προμήνυαν μία φθινοπωρινή καταιγίδα που έρχονταν με αργό ρυθμό. Όλα γύρω μας σκοτείνιασαν. Το αποκορύφωμα ήταν ο δυνατός αέρας, η ραγδαία νεροποντή και τα μεγάλα κύματα που εκτίναζαν το θαλάσσιο νερό και κάλυπταν μεγάλο μέρος της ακροθαλασσιάς.  Αυτή η κατάσταση διήρκεσε ολόκληρη τη νύκτα.  

Το πρωί της επόμενης ημέρας, όλα ήταν ήρεμα. Η θάλασσα αρυτίδωτη και γαλήνια. Τα νερά πεντακάθαρα. Μπορούσες να δεις τα ψάρια και τα χταπόδια να κυκλοφορούν χωρίς να σκιάζονται. Ο πρωινός ήλιος έριχνε τις ζωογόνες ακτίνες του και φώτιζε εντυπωσιακά το τοπίο. Τα χελιδόνια πετούσαν με χαρά και συγκεντρωνόντουσαν πάνω σ' ένα μεγάλο καλώδιο και προετοίμαζαν το μεγάλο τους ταξείδι.

Η μόνη παραφωνία σ' αυτή την υπέροχη εικόνα ήταν η αμμουδιά... Το μόνο που έβλεπες ήτα ένας σωρός με σκουπίδια που έφεραν τα μεγάλα κύματα της χθεσινής καταιγίδας. Ξύλα, φύκια, πλαστικά, καλάμια, μαδέρια, σαλούφες, τσούχτρες, σκουπίδια παντός τύπου κ.α. συσσωρεύτηκαν σ' ολόκληρη την έκταση της μικρής βοτσαλωτής  αμμουδιάς. Η φουρτούνα έφερε στη στεριά όλα τα σκουπίδια που υπήρχαν στο πέλαγος. 

Καθάρισε μ' έναν μοναδικό τρόπο όλη τη θάλασσα. 

Σκέφθηκα πως το ίδιο συμβαίνει και με τη ζωή  του ανθρώπου. 

Οι αρνητικοί λογισμοί, οι πονηροί οφθαλμοί, οι κακές επιθυμίες, οι πτώσεις κ.α. γεμίζουν την ψυχή με ακαθαρσίες και σκουπίδια. 

Οι φουρτούνες στο πέλαγος της ζωής και οι δοκιμασίες είναι μια σπουδαία παιδαγωγία του Θεού για να μας καθαρίσει μέσω της μετάνοιας και της Θ. Κοινωνίας. 

Γι' αυτό το λόγο, όταν έρχονται οι δοκιμασίες και οι καταιγίδες στη ζωή μας, να μην απελπιζόμαστε. Να κάνουμε υπομονή και να αξιοποιούμε όλες τις ενέργειες του Θεού που στόχο ΄χουν τη σωτηρία μας.

Η θάλασσα δεν καθαρίζεται -από τη βρωμιά και τα σκουπίδια- αν δεν έλθει η κακοκαιρία που θα δημιουργήσει μεγάλο κυματισμό.

Έτσι λειτουργούν και οι δοκιμασίες στον άνθρωπο (ασθένειες, αποτυχίες, αδικίες, φτώχεια, ανεργία κ.α.). 

Αλίμονο σ' εκείνους που δεν βλέπουν πίσω από τι δοκιμασίες αυτές το πατρικό χέρι του Θεού και απελπίζονται και βλασφημούν τον Ύψιστο...

π. Υάκινθος