"Μέχρι πότε θα σας ανέχομαι" (Ο Κύριος)

Μελετώντας την Αγία Γραφή με πνεύμα μαθητείας, κάθε φορά ανακαλύπτουμε και κάτι καινούργιο. Κάπου "σκαλώνει" το μάτι μας, αλλά και ο νους μας, και δεν προχωρά παρακάτω. Διακόπτουμε την ανάγνωση και παραμένουμε στη λέξη ή στη φράση που άγγιξε την ψυχή μας περισσότερο. Νοιώθουμε πως βρισκόμαστε  "παρά τους πόδας του Ιησού" και τον ακούμε με χαρά στο βάθος της ψυχής μας. Στόχος και σκοπός μας: η πνευματική μας οικοδομή και η ουράνια πληροφορία για μας. Δεν έχει σημασία το μέγεθος του κειμένου που θα διαβάσουμε-μελετήσουμε, αλλά το πως θα κάνουμε δικό μας αυτό που μας πληροφορεί το Πανάγιον Πνεύμα...

Όταν ο Χριστός βρισκότανε στο όρος Θαβώρ -όπου μετεμορφώθη έμπροσθεν των τριών προκρίτων μαθητών του- κάτω, στους πρόποδες του όρους, τον ανέμεναν με αγωνία οι υπόλοιποι μαθητές του και ένα πλήθος ανθρώπων. Μεταξύ αυτών που είχαν συναθροιστεί εκεί, ήταν και ένας πονεμένος πατέρας που συνόδευε το δαιμονισμένο παιδί του. Ο θλιμμένος αυτός πατέρας ζήτησε από τους μαθητές του Χριστού να θεραπεύσουν το παιδί του, αλλ' εκείνοι δεν μπόρεσαν... 

Σήμερα, αυτό το περιστατικό διάβασα. Ανοίγοντας το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο  έμεινα στον λόγο του Κυρίου μας: "... ω γενεά άπιστος και διεστραμμένη! Έως πότε έσομαι μεθ΄ υμών; Έως πότε ανέξομαι υμών;" (Ματθ. 17,17). Αυτά τα λόγια μου έκαναν εντύπωση βαθύτατη. Με συγκλόνισαν. Με προβλημάτισαν. Η ολιγοπιστία των μαθητών ήταν η αιτία να πει αυτά τα λόγια ο Κύριος.

Σκέφθηκα το εξής: Μα, κι εμείς κληθήκαμε να είμαστε μαθητές του Χριστού. Ό,τι είπε στους μαθητές του ισχύουν και για μας. Πρώτα απευθύνεται σε μας τους κληρικούς και, στη συνέχεια, σε σας τους λαϊκούς χριστιανούς. Εκείνος μας έδωσε την εξουσία να πατούμε πάνω σε δηλητηριώδη φίδια και σκορπιούς, αλλά και πάνω σ' όλη τη δύναμη του διαβόλου, χωρίς να μας βλάπτει απολύτως τίποτε. Και δυστυχώς, βλέπουμε να κυριαρχεί μεταξύ μας η ολιγοπιστία!!! Βλέπουμε την αδυναμία μας και τις παγίδες του εχθρού και μας πιάνει ζάλη και ολιγοπιστία. 

Να, γιατί και σήμερα τα λόγια του Χριστού είναι επίκαιρα:"Μέχρι πότε θα σας ανέχομαι". Αυτό να μας προβληματίσει. Να μας συνετίσει. Να μας οδηγήσει στο φιλότιμο, για να κάνουμε πνευματικό αγώνα και να ζητάμε από το Θεό να μας προσθέτει πίστη. 

Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ο Θεός είναι "ταχύς εις βοήθειαν και βραδύς εις οργήν" (από μια ευχή του Ευχελαίου).

π. Υάκινθος