Σεβασμός στους μεγαλύτερους (Για τους μικρούς μας φίλους)

Ο Ραφαήλ καθόταν στο πεζουλάκι έξω από το σπίτι του.

Κλοτσούσε με τα ποδαράκια του τα χαλικάκια.

Ο γερο πλάτανος άπλωνε τα κλαδιά του και του χάριζε έναν παχύ ίσκιο.

Άκουσε από μέσα τους γονείς του να μιλούν με τον παππού και την γιαγιά.

Πόσο όμορφα είναι όλα! Και πόσο αγαπημένοι είναι όλοι τους!

Ο μπαμπάς μιλάει με σεβασμό στους γονείς του, το ίδιο και η μαμά.

Υπάρχει καλύτερο παράδειγμα γι' αυτόν; Μακάρι να τους μοιάσει!

Βλέπει τη γιαγιά και τον παππού του χαμογελαστούς, καλοσυνάτους και με ανοιχτή την αγκαλιά για όλους τους.

Μακάρι όταν μεγαλώσει να τους μοιάσει!

Αυτά σκέφτεται ο Ραφαήλ καθώς περιμένει τον αγαπημένο του φίλο να έρθει.

Στα αυτάκια του ηχούν τα λόγια ενός καλού παππούλη.

- Ραφαήλ, να μιλάς με σεβασμό στους γονείς σου, αυτό θέλει ο καλός Θεούλης από όλα τα παιδιά. Να τιμούν και να αγαπούν τους γονείς τους. Και τότε πραγματικά θα έχουν την ευλογία τη δική Του και των γονιών τους! Θα προκόψουν στη ζωή τους όταν μεγαλώσουν!

Ο Ραφαήλ πήρε το όνομα του παππού του και είναι πολύ περήφανος γι' αυτό!

Όταν τον βλέπει από μακριά να έρχεται από το καφενείο με το καπέλο, το μεγάλο μουστάκι του και το κομπολόι στο χέρι του, τρέχει να τον αγκαλιάσει!

Δεν χορταίνει να ακούει τις ιστορίες του.

Παίρνει και τον φίλο του τον Νίκο να τις ακούσει κι αυτός. Πόσο τον αγαπάει!

Ο παππούς έχει ένα κρεβάτι έξω στην αυλή, κάτω από μια ακακία. Εκεί ξεκουράζεται τα μεσημέρια του καλοκαιριού και πολλές φορές κοιμάται και το βράδυ.

Η γιαγιά, πάντα ζωσμένη με την ποδιά της είναι ασταμάτητη. Όλα να τα προλάβει!

Και τα ζώα να φροντίσει και τις νόστιμες πιτούλες να φτιάξει.

Δεν θα παραπονεθεί ποτέ για τίποτε!

Κι όταν δεν έχει δουλειές παίρνει το βελονάκι και πλέκει.

Του έχει φτιάξει και μια κουβερτούλα!

- Ραφαήλ, αύριο θα πάμε για ψάρεμα με τον παππού! Θα έρθεις; Μπορείς να ξυπνήσεις πολύ πρωί;

- Ναι! Μπαμπά θα πιάσω τα πιο πολλά ψάρια! Είπε χοροπηδώντας από τη χαρά του.

Ο μπαμπάς με τον παππού χαμογέλασαν και του χάιδεψαν το κεφαλάκι.

- Εεε... Ραφαήλ, ξύπνα! Σε πήρε ο ύπνος εδώ κάτω από τον πλάτανο, άκουσε τη φωνή του Νικολάκη να του λέει.

Τέλος η ξεκούραση! Ώρα για παιχνίδι! Παραβγαίνουμε;

 Σ.Δ. δασκάλα