ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ .... ζητώ λίγα τρόφιμα. Πεινάει η οικογένειά μου...

Το προηγούμενο Σάββατο ένα συμπολίτης μας (45-50 ετών) επισκέφθηκε κεντρικό ναό της πόλεώς μας και ζήτησε να μιλήσει με τον υπεύθυνο ιερέα. 

-Ντρέπομαι... πάτερ μου. Είμαστε άνεργοι με παιδιά και δεν έχουμε τη δυνατότητα να αγοράσουμε τρόφιμα. Δεν έχω γάλα για τα παιδιά μου.... Η σύζυγός μου είναι έγκυος και... 

-Να μην ντρέπεσαι. Εφ' όσον είσαι ειλικρινής...

-Σας παρακαλώ, πάτερ... κρατείστε την ταυτότητά μου κι όταν βρω εργασία θα σας τα επιστρέψω...

-Δεν χρειάζεται ταυτότητα. παιδάκι μου. Πες μου μόνο την διεύθυνσή σου..

Ο ιερέας, κινητοποιήθηκε άμεσα και του ετοίμασε δύο σακούλες με διάφορα τρόφιμα. Μια ποσότητα ικανή να τους εξασφαλίσει αρκετές ημέρες ζεστή τροφή. 

Ατό το γεγονός επαναλαμβάνετε τακτικότατα. 

Και ασφαλώς η Εκκλησία μας κάνει το χρέος της 

Εκείνο, όμως, που πολλοί έχουν λησμονήσει είναι πως η ΔΙΑΚΟΝΙΑ της Εκκλησίας είναι να οδηγεί τους ανθρώπους στο Χριστό και στην αγκαλιά Της. Να τους κάνει πολίτες της Βασιλείας του Θεού. Ναι, συμπαραστέκεται στα παιδιά Της και υλικά και ηθικά και ψυχολογικά, αλλά αυτό είναι δευτερεύον έργο Της. Δεν είναι υπουργείο Προνοίας. 

Αυτό είναι σημαντικό να το γνωρίζουμε όλοι.

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΌΣ

Είναι αλήθεια πως αυτό τον καιρό της πολλαπλής κρίσης -μαζί με τους έχοντες ανάγκη- πληθαίνουν και οι εξ επαγγέλματος ή ιδεολογίας άνεργοι-άεργοι. Και είναι θλιβερό και οδυνηρό για τον ποιμένα να κάνει έρευνα ως κοινωνικός λειτουργός ή ως ντετέκτιβ. Να βάζει ερωτηματικό σ'όλους, διότι τα λίγα χρήματα και τα τρόφιμα που μας χάρισε η αγάπη του πιστού λαού μας είναι ιερά. Και όσον αφορά τους ενορίτες μας έχουμε τον τρόπο να τσεκάρουμε τις περιπτώσεις. Οι έκτακτοι επισκέπτες μας -απ'όλη την Ελλάδα-ζητούν απίθανα πράγματα και με πρωτότυπες δικαιολογίες προσπαθούν να αποσπάσουν ό,τι καταφέρουν. 

ΠΡΟΣΟΧΗ στην ελεημοσύνη μας. Να την εμπιστευθούμε στις ενορίες μας

π. Υάκινθος