- Είσαι νικητής! (Για τους μικρούς μας φίλους)

Ο μικρούλης κλείστηκε στο δωμάτιό του. 

Είναι πολύ θυμωμένος! 

Μάλωσε με τον ξάδερφό του! 

Δεν θα τον συγχωρήσει ποτέ! 

Ούτε θα ξαναπαίξει μαζί του!

Χτύπησε η πόρτα σιγανά και μπήκε η μανούλα του. 

Τον πήρε στην αγκαλιά της και κάθισαν στο κρεβατάκι του.

- Μικρούλη μου ... ο θυμός μοιάζει με ένα θηρίο που έχει πλοκάμια και μας σφίγγει. 

Όταν θυμώνουμε δεν σκεφτόμαστε σωστά και πολλές φορές γινόμαστε άδικοι. 

Υπάρχει όμως κάτι πιο δυνατό, που μπορεί να τον νικήσει κι αυτό είναι η συγχώρεση.

- Όπως κάνει ο Χριστούλης;

- Ναι, όπως μας συγχωρεί ο Χριστούλης, έτσι κι εμείς να συγχωρούμε τους άλλους. 

Πρώτος συγχώρεσε αυτούς που τον σταύρωσαν.

Τα σφιγμένα χεράκια του άρχισαν να χαλαρώνουν. 

Η μανούλα του χάιδεψε το κεφαλάκι και του είπε:

- Ας πούμε την προσευχούλα που τα διώχνει όλα και φέρνει την αγάπη.

Πάτερ ημών...

Μόλις τελείωσαν, ο μικρούλης πετάχτηκε από το κρεβατάκι του. 

Δεν μπορούσε να κρύψει την χαρά του.

- Δεν είμαι θυμωμένος πια! Είναι ωραίο να συγχωρείς!

- Είσαι νικητής! 

Του είπε η μανούλα του κι αυτός της έδωσε ένα γλυκό φιλάκι.

Άνοιξε το συρτάρι από το γραφείο του και πήρε στα χεράκια του μια ζωγραφιά. 

Του την είχε στείλει ο ξάδερφός του, τότε που έμεινε στο νοσοκομείο για λίγες μέρες. 

Από κάτω έγραφε:

“Στον αγαπημένο μου ξάδερφο να γίνει γρήγορα καλά και να ξαναρχίσουμε τα παιχνίδια μας!”

Ο μικρούλης γέμισε την αγκαλιά του με παιχνίδια και βγήκε τρέχοντας από το δωμάτιο, ενώ η μανούλα του προσπαθούσε να τον φτάσει...

Σταυρούλα Δ.