Ο πρόσφυγας (Για τους μικρούς μας φίλους)

Ο μικρούλης παρακολουθεί τον φίλο του που κάθεται λυπημένος. 

Η δασκάλα τον κατάλαβε και του χάιδεψε το κεφαλάκι, σαν να του είπε:

-“ Είμαι εδώ για σένα, μην ανησυχείς!”

Στο διάλειμμα πήρε το κολατσιό του και τον ακολούθησε. 

To έκοψε στη μέση και του πρόσφερε.

- Φτάνει και για τους δυο μας...

- Σ' ευχαριστώ , Ραφαήλ.

- Θέλεις να μου πεις τι έχεις;

- Από τότε που φύγαμε από την πατρίδα μας λόγω του πολέμου και γίναμε πρόσφυγες περνάμε δύσκολα.

- Ο μπαμπάς μου προσπαθεί να βρει δουλειά. Άλλοι μας θέλουν και μας βοηθούν και για άλλους είμαστε ανεπιθύμητοι.  Ε, όταν βλέπω ότι δεν μας θέλουν τότε πληγώνομαι και στενοχωριέμαι, όπως σήμερα ... Να, κάποιοι στο δρόμο, δε μίλησαν καλά στον μπαμπά μου επειδή είμαστε πρόσφυγες.

- Μα εμείς, όλα τα παιδιά σ΄ αγαπάμε...

-Ναι το ξέρω.. Από την πρώτη μέρα ένιωσα την αγάπη σας.

-“Όλοι οι άνθρωποι είναι παιδιά του Θεού”! Έτσι λέει η μαμά όταν στέλνει ένα πιάτο φαγητό στους γείτονες. Τι σημασία έχει που είναι πρόσφυγες;

Θυμήθηκε ένα ποιηματάκι που τους είπε η κυρία τους:

Ο πρόσφυγας είναι παιδί

που μες στην αγκαλιά του

αντί παιχνίδια να κρατά

έχει τα βάσανά του.

Πρόσφυγας θα πει να ξεριζώνεσαι

από τη γη την πατρική

Πρόσφυγας θα πει να να είσαι ξένος

και να κάνεις νέα αρχή.

Ο Ραφαήλ κοίταξε με αγάπη τον φίλο του και είδε τον πόνο που έκρυβαν τα ματάκια του.

Ο  καλός Θεούλης θέλει όλα τα παιδάκια χαμογελαστά.

- Θα είμαι δίπλα σου καλέ μου φίλε, σε κάθε λύπη σου, θα σου δίνω το χέρι μου και 

θα σε βοηθώ. Ο Χριστούλης μου το έμαθε αυτό... να αγαπώ, να αγαπώ, να αγαπώ!

Σταυρούλα Δ. Δασκάλα