“Μεταλαμβάνει ο δούλος του Θεού...” (Για τους μικρούς μας φίλους)

Ο μικρούλης είναι στο χωριό με τον παππού και τη γιαγιά. 

Περνάει τόσο ωραία μαζί τους!

Με τη γιαγιά ταΐζουν τις κοτούλες, τα γουρουνάκια και τα κουνελάκια.

Πρώτος τρέχει να μαζέψει τα αυγά!

Ο παππούς κλαδεύει και περιποιείται τα δεντράκια.

- Όλα θέλουν αγάπη, μικρούλη μου. 

- Ο καλός Θεούλης τα έφτιαξε όλα με σοφία κι εμείς πρέπει να σεβόμαστε τη φύση.

Κουνάει το κεφαλάκι του και συμφωνεί μαζί του.

Νιώθει ελεύθερος, τρέχει , αναπνέει τον καθαρό αέρα και δε χορταίνει τις νόστιμες πίτες της γιαγιούλας του.

Πόσο όμορφες είναι οι Κυριακές τους!

- Η Κυριακή είναι η ημέρα του Κυρίου! λέει η γιαγιά. 

- Είναι ημέρα αγάπης και χαράς γιατί αναστήθηκε ο Χριστούλης μας. 

- Προσευχόμαστε, τον δοξάζουμε και τον ευχαριστούμε για όσα μας χάρισε.

Η γιαγιά ζυμώνει τα πρόσφορα .

- Αυτό είναι το δώρο μας στον Χριστούλη, του λέει.

- Γιαγιά, μπορώ να γίνω παπαδάκι και να κοινωνήσω;

- Είναι μεγάλη ευλογία να υπηρετείς τον Χριστούλη και να παίρνεις το σώμα και το αίμα του με τη θεία κοινωνία, του λέει.

Ξυπνούν πρωί κι ετοιμάζονται.

- Με την πρώτη καμπάνα να προλάβουμε το πρώτο Ευαγγέλιο, λέει η γιαγιά.

Ο παππούς πιάνει τη θέση του στο ψαλτήρι.

Ο μικρούλης μπαίνει στο ιερό και παίρνει την ευλογία του παππούλη που τον βάπτισε. 

Τα ματάκια του λάμπουν και είναι χαρούμενος που βρίσκεται κοντά στον πάτερ Θεόδωρο. 

Νομίζει ότι πετάει όπως οι άγγελοι και ακούει τις ψαλμωδίες τους. 

Περιμένει με λαχτάρα τον παππούλη να πει:

- “Μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης προσέλθετε”

“Μεταλαμβάνει ο δούλος του Θεού...”

- Ραφαήλ λέει τότε καθαρά και δυνατά και γίνεται ένα με το Χριστούλη...