Ο μικρούλης Ραφαήλ πηγαίνει βόλτα με τον μπαμπά του.
Προσπαθεί να ανοίξει το βήμα του για να τον φτάσει.
Και οι δυο είναι πολύ χαρούμενοι.
Απολαμβάνουν τις στιγμές που είναι μαζί.
Καταλαβαίνει από το βλέμμα του, πόσο τον καμαρώνει και η καρδούλα του πλημμυρίζει από ευτυχία.
- Παραβγαίνουμε; τον ρωτάει ο μπαμπάς του και του κλείνει το μάτι.
- Φύγαμε! απαντά ο μικρούλης.
Πόσο τον αγαπάει!
Γι αυτό και τον ακούει πάντα.
Εκτός από μερικές φορές δηλαδή...
Όπως χτες που έμειναν οι τρεις τους στο σπίτι με την αδερφούλα του, γιατί η μαμά ήταν στη δουλειά.
Τρεις φορές του είπε να μαζέψει τα παιχνιδάκια του από το πάτωμα, αλλά και τις τρεις είπε “ναι μπαμπά” και το ξέχασε μετά.
Πρώτη φορά είδε τον μπαμπά του τόσο αυστηρό.
Αμέσως κατάλαβε το λάθος του και τα μάζεψε.
Αυτός χαμογέλασε και του είπε:
- Μπράβο, μικρούλη μου! Με την υπακοή σου, δίνεις το καλό παράδειγμα και στην αδερφούλα σου!
- Είσαι ευχαριστημένος μπαμπά; ρώτησε ο μικρούλης.
- Και περήφανος! Ξέρεις ότι ο Χριστούλης όταν ήταν μικρός ήταν υπάκουος στους γονείς του;
- Όπως όλα τα παιδάκια;
- Ναι! Και μας συμβούλεψε όταν λέμε “ναι” ή “όχι” να το εννοούμε, να το κάνουμε πράξη. Αυτό θα σε βοηθήσει στη ζωή σου. Όλα θα είναι ξεκάθαρα!
- Ναι, μπαμπά! είπε ο μικρούλης ενώ χάιδευε το κεφαλάκι της αδερφούλας του που τους κοιτούσε με έκπληξη.
Ευχαρίστησε από μέσα του τον Χριστούλη που όλα πήγαν καλά και υποσχέθηκε να μην στενοχωρήσει τον μπαμπά του ξανά.
Λέει “ναι” και το εννοεί!
Σταυρούλα Δ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου