- Καλέ μου φύλακα άγγελε,...(Για τους μικρούς μας φίλους)

Ο μικρούλης ξάπλωσε στο κρεβατάκι του αλλά δεν μπορούσε να κοιμηθεί.

Σηκώθηκε περπατώντας στις μύτες των ποδιών του και πήγε να δει την αδερφούλα του.

Της χάιδεψε το χεράκι μέσ' από την κούνια.

Είναι το μωράκι τους και δεν ζηλεύει που η μαμά περνάει πολλές ώρες μαζί της.

Πόσο ωραίο είναι να σε φροντίζουν και να σε αγαπούν!

- Υπάρχουν όμως παιδάκια που δεν έχουν τους γονείς τους, την υγεία τους, τα απαραίτητα για να ζήσουν του είπε η μανούλα του.

Δεν είναι όλα ευτυχισμένα.

Να τώρα αυτά τα παιδάκια σκέφτεται...

Γύρισε γρήγορα στο δωμάτιό του.

Θα τους γράψει ένα γράμμα για να τους πει ότι δεν είναι μόνα τους.

Θα τους γράψει ένα γράμμα διαφορετικό γιατί δεν ξέρει ακόμη όλα τα γραμματάκια.

Μόνο με ζωγραφιές.

- Έτοιμο! Κόκκινο, κίτρινο, πράσινο, γαλάζιο, όλα τα χρώματα του ουρανού και της γης.

Το δίπλωσε και το έβαλε κάτω από το μαξιλαράκι του.

- Καλέ μου φύλακα άγγελε, σε παρακαλώ, πήγαινέ το σ' αυτά τα παιδάκια.

Και να ξέρουν ότι ο Χριστούλης τα έχει στην αγκαλιά του μαζί με όλα τα παιδάκια του κόσμου. 

Θα είμαι κι εγώ εκεί. Θα συναντηθούμε μια μέρα και τότε θα παίξουμε μαζί.

Είμαι σίγουρος γι΄αυτό. Μου το είπε ένας καλός παππούλης μια φορά :

- Ο Χριστούλης αγαπάει όλα τα παιδάκια και τα έχει στην γλυκιά του αγκαλιά!

Σταυρούλα Δ.

Δασκάλα