Ένα κάθε μέρα (1ε΄) -"Γιατί Κύριε;"

Ας δοξάζουμε το Θεό για την αγάπη και την φιλανθρωπία Του.

Οι θεοφόροι πατέρες μας -νέοι και παλιότεροι- βίωσαν την αλήθεια αυτή στην καθημερινή τους ζωή.

Όχι μόνο στα ευχάριστα, αλλά κυρίως στα δυσάρεστα, όπως στις δοκιμασίες, στους πειρασμούς, στην ανέχεια, στις αρρώστιες, στις επιδημίες κ.α. 


Ποτέ δεν τόλμησαν να πούνε: "Γιατί, Κύριε;"

Εμείς, οι χλιαροί, αλλά .. "έξυπνοι" χριστιανοί, δεν ακολουθούμε την πατερική οδό, αλλά τη δική μας. 

Συνεχώς γκρινιάζουμε και ρωτάμε: "Γιατί, Κύριε;"

Βλέπουμε πως ο Θεός επιτρέπει πράγματα που δεν μας αρέσουν!!!

Τα επιτρέπει χωρίς να μας ρωτήσει... αν τα θέλουμε. 

Τον βάζουμε στη θέση του κατηγορουμένου, λες και είναι η αιτία που πονάμε, που αγωνιούμε, που απογοητευόμαστε...

Το: "να είναι ευλογημένο", το ξεχάσαμε...

Όλα και όλοι μας φταίνε.... εκτός από μας...

Θεωρώ πως όλοι μας -κλήρος και λαός- έχουμε ανάγκη επανευαγγελισμού και κατήχησης..

Γέμισε ο κόσμος από "μορφωμένους" και ... "έξυπνους", αλλά μειώθηκε ο αριθμός των ευσεβών και των ταπεινών...

Ας έχουμε, λοιπόν, απόλυτη εμπιστοσύνη στην πρόνοια του Τριαδικού Θεού και ας σταματήσουμε να βρίσκουμε γύρω μας ενόχους για την κατάστασή μας...

Ο μόνος αίτιος των δοκιμασιών μου, είμαι ΕΓΩ... 

π. Υάκινθος